Abstract:
اهداف پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تجربه های اولیه قربانی شدن مرتبط با تصویر بدن و شدت نشان ههای پرخوری با میانج یگری شرم
نسبت به تصویر بدن و خودانتقادگری انجام شد.
مواد و روش ها روش این مطالعه همبستگی از نوع مد لیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانشجویان دانشگاه
علو مپزشکی شهید بهشتی تهران بود که 283 نفر به روش نمون هگیری تصادفی خوش های چندمرحل های انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل
پرس شنام ههای شرم مرتبط با تصویر بدن دوراتی و پینتو گوویا، شك لهاي خودانتقادگری و خو داطمينا نبخشي گیلبرت و همکاران، نشان ههای
پرخوري گورمالي و همکاران و تجارب قربانی شدن نسبت به بدن دوراتی و پینتو گوویا، فریررا و باتیستا را تکمیل کردند. داد هها با استفاده از
نسخه 24 نر مافزارهای SPSS و نسخه LISREL 8 تجزی ه وتحلیل شدند.
یافته ها نتایج نشان داد شدت نشان ههای پ رخوری با شرم نسبت به تصویر بدن ) 51 / P=0/001 ،r=0 (، خودانتقادگری ) 51 / )P=0/001 ،r=0
و تجربیات قربانی شدن مرتبط با تصویر بدن ) 56 / P=0/001 ،r=0 ( رابطه مثبت و معنادار دارد. همی نطور شرم نسبت به تصویر بدن
ß=0/10 ،P<0/05( ( و خودانتقادگری ) 05 / ß=0/12 ،P<0 ( ارتباط بین تجارب قربانی شدن نسبت به بدن با شدت نشان ههای پ رخوری
را میانج یگری م یکند.
نتیجه گیری براساس نتایج م یتوان گفت خودانتقادگری و شرم از تصویر بدن م یتواند ارتباط بین تجرب ههای قربانی شدن اولیه مرتبط با تصویر
بدن و شدت نشان ههای پرخوری را در نمونه ایرانی میانج یگری کند. مطالعه حاضر دلال تهای مهمی در مفهو مسازی و درمان علائم پرخوری
دارد. پژوهشگران و متخصصان بالینی م یتوانند نقش این عوامل را در اختلال پرخوری و درمان آن مد نظر قرار دهند.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تجربه های اولیه قربانی شدن مرتبط با تصویر بدن و شدت نشانه های پر خوری با میانجیگری شرم نسبت به تصویر بدن و خودانتقادگری انجام شد.
روش: روش این مطالعه همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه اماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران بود که 283 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و ابزارهای پژوهش؛ مقیاسهای شرم مرتبط با تصویر بدن، شکلهای خودانتقادگری و خود اطمینانبخشی، نشانههای پرخوری گورمالی و تجارب قربانی شدن نسبت به بدن را تکمیل کردند. دادهها با استفاده از نرم افزارهای SPSS-24 و Lisrel-8.80 تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که شدت نشانه های پر خوری با شرم نسبت به تصویر بدن (0/51r=، 0/001p=)، خودانتقادگری (0/51r=، 0/001p=) و تجربیات قربانی شدن مرتبط با تصویر بدن (0/56r= ، 0/001p=) رابطه مثبت و معنی دار دارد. همینطور شرم نسبت به تصویر بدن(0/05P، 0/10ß=) و خودانتقادگری (0/05P، 0/12ß=)،ارتباط بین تجارب قربانی شدن نسبت به بدن با شدت نشانههای پر خوری را میانجیگری میکند.
نتیجهگیری: براساس نتایج میتوان گفت که خودانتقادگری و شرم از تصویر بدن میتواند ارتباط بین تجربههای قربانی شدن اولیه مرتبط با تصویر بدن و شدت نشانههای پرخوری را در نمونه ایرانی میانجیگری کند. مطالعه حاضر دلالت های مهمی در مفهوم سازی و درمان علايم پرخوری دارد. پژوهشگران و متخصصان بالینی می توانند نقش این عوامل را در اختلال پرخوری و درمان ان مد نظر قرار دهند.