Abstract:
اهداف: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر پلیمورفیسم MCT1 T1470A بر تعداد تکرارها و حجم فعالیت مقاومتی در ورزشکاران جوان رشتههای ورزشی استقامتی_نیمه استقامتی و سرعتی_قدرتی بود. روش مطالعه: 49 مرد جوان تمرین کرده (گروه استقامتی_نیمه استقامتی 21 نفر و گروه قدرتی_سرعتی 28 نفر) با ملاک های ورودی به این پژوهش راه یافتند (سانتیمتر91/8±57/178، کیلوگرم37/13±34/75، سال45/5±02/24). در پنج روز اندازهگیری شاخصهای تنسنجی، آزمونهای ورزشی (پرس سینه و اسکات با 1RM 65%، 3 دوره، تکرار تا حد واماندگی و 90 ثانیه استراحت بین دورهها) و خونگیری از آزمودنیها انجام شد. پس از استخراج DNA از نمونههای خونی، از روش ARMS-PCR برای تعیین ژنوتیپ نمونهها استفاده شد. از آزمونهای آماری مربع کای برای بررسی تعادل هاردی واینبرگ و آزمونهای آنوای یکراهه و کراسکال والیس با سطح معناداری 05/0 p ≤ برای بررسی تأثیر ژنوتیپهای مختلف پلیمورفیسم MCT1 T14701 بر تعداد تکرار و حجم فعالیت مقاومتی استفاده شد. یافتهها: در بررسی اختلاف بین میانگینهای سه ژنوتیپ AA، TTو AT، اختلاف معنیداری بین ژنوتیپ AA با دو ژنوتیپ دیگر (05/0 = p) در گروه استقامتی_نیمه استقامتی از لحاظ حجم فعالیت مقاومتی پرس سینه پیدا شد و بیشترین مقدار میانگین (85/323 ± 00/2209 کیلوگرم در سه دوره) مربوط به ژنوتیپ AA بود. از لحاظ تعداد تکرارها، گرچه میانگن آزمودنیهای دارای ژنوتیپ AA در هر دو گروه و برای هر دو آزمون پرس سینه و اسکات، بیشتر از دو ژنوتیپ دیگر بود، اما هیچ کدام از این تفاوتها از لحاظ آماری معنادار نبود.نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشان داد که آلل A و ژنوتیپ AA بر حجم فعالیت مقاومتی پرس سینه در گروه استقامتی_نیمه استقامتی تأثیر مثبت دارد.
Background & Purpose: The aim of this study was to investigate the effect of MCT1 T1470A polymorphism on the number of repetitions and the volume of resistance exercise in young athletes in endurance-semi-endurance and speed-strength sports.Methodology: 49 trained young men [endurance semi-endurance group (21 n); strength-speed group (28 n)] entered the study with the inclusion criteria (178.57 91 8.91 cm, 75.34 37 13.37 kg, Year 45/5 ± 2/24). In five days, anthropometric indices were measured, sports tests (chest and squat press with 1RM 65%, 3 cycles, repetition to exhaustion and 90 seconds rest between periods) and blood sampling were performed. After DNA extraction from blood samples, ARMS-PCR method was used to determine the genotype of the samples. Chi-square tests were used to evaluate Hardy-Weinberg equilibrium and one-way ANOVA and Kruskal-Wallis tests with a significance level of p≤0.05 to investigate the effect of different genotypes of MCT1T14701 polymorphism on the number of replications and volume of resistance exerciseResults: In examining the difference between the means of three genotypes AA, TT and AT, a significant difference was found between AA genotype and the other two genotypes (p=0.05) in the endurance-semi-endurance group in terms of volume of resistance chest press and the highest mean (323.85 ± 2209.00 kg in three periods) belonged to AA genotype. In terms number of repetitions, although the mean of subjects with AA genotype in both groups and for both chest and squat tests was higher than the other two genotypes, none of these differences were statistically significantConclusion: The results of the study illustrated that endurance-semi-endurance athletes with A allele and AA genotype show a better function in the volume of resistance exercise in the pectoral girdle muscles as well as the upper limbs muscles in comparison to the athletes with T allele and TT and AT genotypes.
Machine summary:
تأثیر پلیمورفیسم MCT1 T1470A بر تعداد تکرارها و حجم فعالیت مقاومتی در ورزشکاران جوانمحمد رحمان رحيمي ١، حسن فرجي ٢، ناديا پرهون 3 چکيده زمينه و هدف : هدف از انجام اين پژوهش بررسي تأثير پليمورفيسم TA١٤٧٠ MCT١ بر تعداد تکرارها و حجم فعاليت مقاومتي در ورزشکاران جوان رشته هاي ورزشي استقامتي_نيمه استقامتي و سرعتي_قدرتي بود.
از آزمون هاي آماري مربع کاي براي بررسي تعادل هاردي واينبرگ و آزمون هاي آنواي يکراهه و کراسکال واليس با سطح معناداري ٠/٠٥ ≥ p براي بررسي تأثير ژنوتيپ هاي مختلف پليمورفيسم T١٤٧٠١ MCT١ بر تعداد تکرار و حجم فعاليت مقاومتي استفاده شد نتايج : در بررسي اختلاف بين ميانگين هاي سه ژنوتيپ TT،AA و AT، اختلاف معنيداري بين ژنوتيپ AA با دو ژنوتيپ ديگر (٠/٠٥ = p) در گروه استقامتي_نيمه استقامتي از لحاظ حجم فعاليت مقاومتي پرس سينه پيدا شد و بيشترين مقدار ميانگين (٣٢٣/٨٥ ± ٢٢٠٩/٠٠ کيلوگرم در سه دوره ) مربوط به ژنوتيپ AA بود.
بنابراين هدف ما از اين مطالعه ، بررسي تأثير چندشکلي TA١٤٧٠ MCT١ بر تعداد تکرارها و حجم فعاليت مقاومتي (آزمون هاي پرس سينه و اسکات با ٦٥ درصد يک تکرار بيشينه ) در ورزشکاران جوان بود.
Cupeiro et al ٢٠١٦)، احتمال اين وجود دارد که دليل بالا بودن حجم پرس سينه در بين ژنوتيپ AA نسبت به دو ژنوتيپ ديگر در گروه استقامتي_نيمه استقامتي، بيان بيشتر ناقل مونوکربوکسيلات ١ و درنتيجه انتقال بهتر و کارآمدتر لاکتات از عرض غشاي تار عضلاني باشد.