Abstract:
بر اساس آموزههای قرآنی، ابتلاء یک سنت الهی است که همیشه ثابت و غیر قابل نسخ است و انسان باید همواره آماده ابتلاء باشد. بخشی از مصیبتها بر اساس سنت ابتلاء و امتحان الهی است تا شخص هر آنچه در نهاد دارد بروز و ظهور دهد و به فضایلی چون صبر و حلم دست یابد. مصیبت به معنای اصابت امری است که انسان را با فقدانی مواجه میکند؛ این فقدان شامل از دست دادن نعمتی چون جان و مال و عرض، یعنی از دست دادن عضوی از خانواده و خویشان، عضوی در بدن، مال و عرض و آبرو و مانند آن است. آنچه مىتواند مصائب را التیام بخشد و توان تحمل آن را در آدمى ایجاد کند، تسلیم در برابر خواست خدا، تقوا، توکل، یاد خدا، زدودن غفلت، صبر و شکیبایى است.این نوشتار با تکیه بر آیات قرآن کریم و روش تفسیر موضوعى و معناشناسى با رویکرد توصیفى ـ تحلیلى در پى ارائۀ راهکارهای قرآنى در تحمّلِ بلا و مصیبت است که آدمى در پرتو آن نه تنها مىتواند فشار روانى مصیبت را تحمل کند، بلکه میتواند از آن در رشد و تعالى خویش بهره بگیرد.
According to the Qur'anic teachings, affliction is a divine tradition that is always fixed and irrevocable, and man must always be ready for affliction. Part of the calamities is based on the tradition of divine providence and testing so that one can manifest everything in the institution and achieve virtues such as patience and wisdom. Tragedy means to strike something that deprives man of loss; This loss includes the loss of a blessing such as life, property and breadth, that is, the loss of a member of the family and relatives, a member of the body, property and breadth and honor, and the like. What can heal suffering and make it possible for a person to endure it is submission to the will of God, piety, trust, remembrance of God, removal of negligence, patience and forbearance.Relying on the verses of the Holy Quran and the method of thematic and semantic interpretation with a descriptive-analytical approach, this article seeks to provide Quranic solutions in enduring calamity and calamity, in the light of which one can bear the psychological pressure of calamity, but also grow from it. And enjoy his excellence.
Machine summary:
مقدمه سختيها و بلاها ابعاد مختلفي دارند و براي هر کسي بسته به شرايط زندگي و اجتماعي يا وضعيت روحي، به گونه اي بروز ميکند: بيمار شدن خود يا فرزند يا يکي از نزديکان ، از دست دادن کسي که با او انسي برقرار است ، مرگ خويشان و نزديکان ، گرفتاريهاي مالي، بلاهاي طبيعي مثل سيل و زلزله ، مشکلات شخصي همچون ناسازگاري با همسر، غم و اندوه و پريشاني، غربت ، تنهايي، ورشکستگي، ترس ، اسارت ، فقر و خلاصه هر آنچه بتوان نام بلا و سختي يا مصيبت و ناگواري بر آن نهاد، همگي از اين منظر قابل مشاهده اند.
(فرهنگ جامع سخنان امام حسين عليه السلام : ٥٢٩) بنابراين اگر انسان اين گونه به خداوند شناخت داشته باشد، يعني او را در خوشايند و ناخوشايند زندگي، همراه خويش ببيند و بداند همه امور در برابر ديدگان او انجام مي شود، توان تحمل فقدان در او تقويت ميشود؛ چرا که ناظر ديدن خدا به هنگام فقدان نزديکان آدمي را به مصلحت و حکمت پس گيري عزيزان رهنمون ميسازد.
امام صادق عليه السلام نيز براي افزايش تحمل در مشکلات ، انسان ها را به مقدّر بودن حوادث رهنمون ساخته و فرموده است : «ان کان کل شيءٍ بقضاءٍ من اللّه و قدره فاْلحزْن لماذا؛ اگر هر چيزي به قضا و قدر الهي است ، پس اندوه براي چيست » (صدوق ، ١٣٨٤: ٥٧٦).