Abstract:
آزادی بیان عقیده از جمله حقوق غیرقابل سلب و ارزشمندی است که احترام به آن لازمه اصل آزادی عقیده به نظر میرسد و به کار افتادن اندیشه و فکر نباید با موانعی مواجهه شود که این حق طبیعی را از انسان سلب کند. با وجود این بازتاب های اجتماعی نسبت به تاثیرات ناشی از بیانات جسورانه و بیملاحظه ای را که ممکن است جریحه دار کردن وجدان عمومی باشد نباید نادیده گرفت . در این مقاله به مقایسه مفهوم آزادی بیان در مکاتب بشری با دیدگاه فلسفی غرب و اسلام پرداخته شده است . مساله آزادی بیان و عقیده در حقوق داخلی و قوانین اساسی کشورها و نیز در قواعد بین المللی مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقین مطرح گردیده است . در حقوق بین الملل نیز آزادی بیان و عقیده دارای جایگاه می باشد و موادی از اعلامیه حقوق بشر و میثاقین به آن اشاره دارد. آزادی عقیده و آزادی بیان از یکدیگر جدا و تفکیک ناپذیر نیستند زیرا فکر و اندیشه بدون سخن و بدون ابراز آن ارزشی ندارد. فکر جزء مکنونات باطنی و پنهانی بشر و در نهان خانه دل اوست و ما را به آن دسترسی نیست و آن وقتی شکل پیدا می کند که به گونه ای از راه گفتار، نوشتار، رفتار و غیره در عالم خارج ابراز و ظاهر شود و تا این حد آزاد و درخور احترام است و منطقا و قانونا نباید مانع آن شد ولی آنجا که فکر جنبه مجرمانه به خود بگیرد یعنی مخل نظم عمومی ، امنیت ملی ، اخلاق حسنه و حقوق و آزادی های دیگران شود منطقا قابل تحمل و درخور احترام نخواهد بود.
Freedom of expression of opinion is one of the inalienable and valuable rights, the respect of which
seems to be a requirement of the principle of freedom of opinion, and the application of thoughts and
ideas should not be faced with obstacles that deprive people of this natural right. Despite these social
reflections, we should not ignore the effects of bold and reckless statements that may hurt the public
conscience. In this article, the concept of freedom of speech in humanistic schools has been compared
with the philosophical view of the West and Islam. The issue of freedom of speech and opinion has
been raised in domestic laws and constitutions of countries, as well as in international rules such as the
Universal Declaration of Human Rights and covenants. Freedom of speech and opinion has a place in
international law, and articles from the declaration of human rights and covenants refer to it. Freedom
of opinion and freedom of speech are not separate and inseparable from each other, because thought
has no value without speech and expression. Thought is one of the inner and hidden mechanisms of
man and is in the hidden house of his heart, and we cannot access it, and it takes shape when it is
expressed and manifested in the outside world through speech, writing, behavior, etc., and until now
The limit is free and worthy of respect, and logically and legally it should not be prevented, but where
the thought takes on a criminal aspect, i.e. disrupts public order, national security, good morals, and
the rights and freedoms of others, logically, it will not be tolerated and worthy of respect.
Machine summary:
فکر جزء مکنونات باطني و پنهاني بشر و در نهان خانه دل اوست و ما را به آن دسترسي نيست و آن وقتي شکل پيدا مي کند که به گونه اي از راه گفتار، نوشتار، رفتار و غيره در عالم خارج ابراز و ظاهر شود و تا اين حد آزاد و درخور احترام است و منطقا و قانونا نبايد مانع آن شد ولي آنجا که فکر جنبه مجرمانه به خود بگيرد يعني مخل نظم عمومي ، امنيت ملي ، اخلاق حسنه و حقوق و آزادي هاي ديگران شود منطقا قابل تحمل و درخور احترام نخواهد بود.
399 ١-مقدمه آزادي بيان از بنياديترين حقوقي است که يک انسان ميتواند داشته باشد اين حق که در قرون اخير مورد تاکيد اعلاميه جهاني حقوق بشر و ميثاق و ساير اسناد بين المللي و علماي حقوق و انديشمندان قرار گرفته قرن ها پيش مورد تاکيد اديان الهي به خصوص اسلام بوده است به طوري که در دهه اوليه اسلامي که مقارن با حکومت پيامبر (ص ) و خلفاي راشدين بود.
ماده ١٩ اعلاميه جهاني حقوق بشر مقرر ميدارد و هر کس حق آزادي عقيده و بيان دارد و حق مزبور شامل آن است که از داشتن ١- اصل آزادي بيان در مکتب قرآن ، نويسنده محمد رسايي – ص ٢ پاراگراف ٢ ٢- همان ، ص ٢ پاراگراف آخر ٣- آزاديهاي عمومي و حقوق بشر، دکتر منوچهر طباطبايي موتمني،ص ٨٦ ٤- حقوق بشر در آزاديهاي اساسي، دکتر سيدمحمد هاشمي، ص ٣٤٧ ٥- مستفاد از اصول ٢٤ و ١٧٥ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران 401 عقايد خود بيم و اضطرابي نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و اخذ و انتشار آن با تمام وسايل ممکن و بدون ملاحظات مرزي آزاد باشد.