Abstract:
ائمه(ع) به علت اینکه رهبر شیعیان بودند، جایگاه ویژهای میان مردم و صاحبان قدرت داشتند. دارا بودن چنین جایگاه ویژهای، باعث میشد فرزندان ائمه(ع) به راحتی امامت برادر یا برادرزادهای که به مقام امامت رسیده را قبول نکنند و برای رسیدن خودشان به چنین جایگاهی تلاش کنند. یکی از این فرزندان، جعفر برادر امام حسن عسکری(ع) و عموی امام زمان(عج) است. وی به دلیل اینکه امام زمان(عج) خردسال و در غیبت بودند و به جز افراد معدودی از خانواده و شیعیان، شخص دیگری ایشان را ندیده بود، در پی غصب مقام امامت امام زمان(عج) بود و برای مدتی عدهای از شیعیان را با خود همراه کرد اما در نهایت نتوانست به مقصود خویش برسد و به همین علت به جعفر کذّاب معروف گردید. هدف این مقاله آن است که با روش توصیفی- تحلیلی، عواملی که بر جعفر کذّاب تأثیر گذاشت تا ادعای امامت کند و همچنین دلایلی که در ردّ امامت وی وجود دارد، مورد بررسی قرار دهد.
The Imams (as) had a special place among the people and those in power because they were the leaders of the Shiites. Having such a special position made the children of the Imams (AS) easily not accept the Imamate of a brother or nephew who has reached the position of Imamate and try to reach such a position themselves. One of these children is Jafar, the brother of Imam Hassan Askari (AS) and the uncle of Imam Zaman (AS). Because Imam al-Zaman (as) was young and in absentia, and except for a few members of his family and Shiites, no one had seen him, he sought to usurp the position of Imamate of Imam al-Zaman (as) and for some time with some Shiites. He accompanied himself, but in the end he could not reach his goal and for this reason he became known as Jafar Kadhab. The purpose of this article is to use a descriptive-analytical method to examine the factors that influenced Jafar Kadhab to claim Imamate, as well as the reasons for rejecting his Imamate.
Machine summary:
وي به دليل اينکه امام زمان (عج ) خردسال و در غيبت بودند و به جز افراد معدودي از خانواده و شيعيان ، شخص ديگري ايشان را نديده بود، در پي غصب مقام امامت ١ امام زمان (عج ) بود و براي مدتي عده اي از شيعيان را با خود همراه کرد اما در نهايت نتوانست به مقصود خويش برسد و به همين علت به جعفر کذاب معروف گرديد.
اهميت و ضرورت اين پژوهش از اين جهت است که موجب آشنايي بيشتر با جعفر کذاب ميشود که از جمله فرزنداني از ائمه (ع ) است که به منصب و مقام امامت نرسيد و به همين دليل بايد بررسي شود که در مواجهه با پدر، برادر و فرزند برادرش که داراي مقام امامت بودند، چگونه برخود کرد؟ همچنين تلاش بر اين است تا مشخص گردد چه عواملي بر جعفر کذاب تأثير گذاشت تا براي کسب مقام امامت تلاش کند؟ در ادامه پژوهش نيز بايد مشخص شود که با توجه به اينکه جعفر ادعاي امامت کرد و از قضا مورد پذيرش برخي از شيعيان هم قرار گرفت ، به چه دلايلي امامت جعفر کذاب مردود اعلام ميشود؟ نتايج به دست آمده نشان ميدهد او شايستگيهاي لازم را براي کسب مقام امامت نداشت هر چند تلاش هاي بسياري نمود تا اين مقام را کسب کند حتي با حکومت جور نيز سازش کرد و براي کسب و حفظ رياست خود بر شيعيان با آنها همکاري داشت و از آنها کمک گرفت .