Abstract:
هدف این مقاله، بررسی خوشطبعیهای اکسیر با شاعران بزرگ کلاسیک و معاصر زبان فارسی است که در طنزسرودههای وی جریان دارد. برای این منظور، شاعرانههایِ طنزآمیز مجموعۀ اشعار اکبر اکسیر که با مهمترین نظریههای طنز از قبیلِ «برتری»، «مغایرت» و «روانکاوی» مطابقت دارند، به روش توصیفی ـ تحلیلی بررسی و تحلیلشده است. نتیجۀ پژوهش نشان داد که او با خلق موفقِ لطیفه و بهکارگیری شگردهای طنز، با ابزارهایی مانند جناسها، ایهامها و واژههای ناسازگار و متناقض، تشبیه و اغراق شدید، اندیشههای انتقادی و برخی دیدگاههای سازنده و اجتماعی خود را ارائه میدهد.
The purpose of this article is to examine Elixir's humor with the great classical and contemporary poets of the Persian language, which flows in his satires. For this purpose, the satirical poetics of the collection of Akbar Aksir's poems, which correspond to the most important theories of humor such as "superiority", "contradiction" and "psychoanalysis", have been investigated and analyzed in a descriptive-analytical way. The result of the research showed that he successfully created Irony and used humorous techniques, with tools such as puns, allusions and inconsistent and contradictory words, similes and extreme exaggeration, presents his critical thoughts and some constructive and social views
Machine summary:
در زیر به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد که بخشهایی از آنها، در مورد موضوع مورد پژوهش ما سخن گفتهاند: ـ علی صفایی و باهره پاسخی (1395) در مقالهای با عنوان «بررسی مؤلفههای طنز در شعر فرانو با تأکید بر اشعار اکبر اکسیر»، طنز را از مؤثرترین گونههای ادبی دانستهاند و به این نتیجه رسیدهاند که اکبر اکسیر در شعر طنزآمیز خود تلاش میکند از راه عناصر ایجاز و سرعت، معایب جامعه را هدف بگیرد و در اصلاح جامعه با رویکرد جدید بکوشد.
استفاده از ابزارهای ایجاز که راه را برای زود رسیدن به خنده و انتقاد هموار میسازد؛ به کار بردنِ تخیل (غرق شدن که استعارۀ تبعیه از سرگرمی به تفریح است)؛ تناقض تابلوی شنا ممنوع و شنا کردن و ناسازگاریِ آرامش دریا و غرق شدن؛ همچنین تضاد شاعران کلاسیک با شاعر فرانو که اکسیر باشد و ایهام تناسب و ترجمۀ لفظ «بحر» (بحر عروضی و دریا) و نیز واجآرایی «ش» قدرت تأثیر طنز اکسیر را دوچندان کرده است.
اکسیر خود را که تیپ شاعر امروزی است، با اغراق شدید، با شاعران بزرگ و کلاسیک بیهمتای زبان فارسی مانند حافظ و مولوی و گاهی نیز با شاعران سرآمد معاصر همچون شاملو، مقایسه و تشبیه میکند و شیفتۀ اشعار اجتماعی و عینی حافظ و وامدار تلاش سیسالۀ فردوسی در اعتلای زبان و فرهنگ ایرانزمین است.