Abstract:
ضرورت وضع قوانین و مقررات جهت اداره امور جوامع بشری چه در سطح کشورها و چه در سطح بین المللی، همیشه مورد عنایت و توجه اندیشمندان و متفکران بوده است. در سطح بین المللی، خصوصا در پنجاه الی صد سال اخیر، نیاز حیاتی مردم به وضع یک سلسله اصول، قوانین و مقررات بین المللی از طریق عهد نامه ها سخت محسوس بوده است. از طرف دیگر، وجود فرهنگ های مختلف در سطح جهانی، وجود نگرش های گوناگون نسبت به مسایل جهانی و درعین حال، وجود تضاد منافع بین کشورها و غیره موجب بروز اختلافات و کشمکش های عدیده شده است. لذا، کشورها به عنوان تابعان اصلی حقوق بین الملل و به منظور اجتناب از برخوردهای مستقیم و فیزیکی جهت حل اختلافات، مبادرت به ایجاد ترتیبات و مراجع مختلف بین المللی نموده اند تا این گونه ترتیبات و مراجع به طرق مسالمت آمیز به حل اختلافات بین المللی مبادرت نمایند؛ بنابراین، وضع قوانین و مقررات بین المللی جهت ایجاد و حفظ نظم و امنیت بین المللی امری بدیهی و معتدل است که تحت هیچ عنوانی قابل خدشه نیست.
The need to establish laws and regulations to manage the affairs of human societies, both at the level of countries and at the international level, has always been the subject of concern and attention of thinkers and intellectuals. At the international level, especially in the last 50 to 100 years, the need of the people and their lives to establish a series of international principles, rules and regulations through treaties has been hard to feel. And on the other hand, the existence of different cultures at the global level, as well as the existence of different attitudes towards global issues, and at the same time, the existence of conflict of interests between countries, etc. , have caused many disputes and conflicts. Therefore, countries, as the main subjects of international law and in order to avoid direct and physical confrontations to resolve disputes, have started to create various international arrangements and authorities so that such arrangements and authorities can resolve international disputes in a peaceful way. As a result, establishing international laws and regulations to create and maintain international order and security is an obvious and moderate matter that cannot be violated under any circumstances.
Machine summary:
ابلاغ مذکور انواع گوناگونی دارد که ذیلاً به مهم ترین آن ها اشاره میشود: ١- ابلاغ به نماینده کشور نزد دیوان بین المللی دادگستری هرگاه شخصی برای دعوای مطروحه نزد دیوان ، به عنوان نماینده کشوری معرفی شده باشد، اوراق قضایی مربوط به آن کشور به آدرس وی، به نمایندگی از سوی دولت مربوطه ابلاغ میگردد زیرا به استناد قسمت اخیر بند ١ ماده ٤٠ آیین نامه داخلی دیوان ، «ابلاغ به نماینده در حکم ابلاغ به کشور است ».
هرگاه دیوان در جریان این بررسی خود را صالح نیافت ، دستور ختم پرونده را صادر میکند زیرا دیگر وجاهتی از نظر مقررات بین المللی برای رسیدگی به پرونده وجود ندارد لیکن ، چنانچه صلاحیت خود را احراز نمود، به مرحله بعدی یعنی رسیدگی ماهوی پرورنده وارد میشود.
بجاوی، محمد، ساخت و پرداخت احکام در دیوان بین الملل دادگستری، ص ٣٠٣ چنانچه کشور خوانده هیچ گونه اعتراض و ایرادی به صلاحیت دادگاه برای رسیدگی به دعوای مطروحه نداشته باشد، در لایحه دفاعیه خود، اقدام به دادن پاسخ ماهوی میکند و احیاناً مستندات و ضمائمی را نیز به همراه لایحه دفاعیه تسلیم دیوان مینماید.
١. دکتر میر عباسی، سید باقر، حقوق بین الملل عمومی، ص ١٩٢ ٤) ایرادات مبتنی بر بی ارتباطی موضوعات دعوی به دیوان با توجه به اینکه صرفاً رسیدگی به مسائل حقوقی در صلاحیت دیوان قرار دارد، هرگاه موضوع سیاسی نزد دیوان مطرح گردد، کشور طرف دعوی میتواند به این امر ایراد نماید.