Abstract:
این گفتار که مروری بر آغاز حدیث در مکتب تسنن و تشیع در بر دارد، با منع تدوین حدیث از طرف خلفا آغاز میشود و به توجیهات آنها در این باب پاسخ میگوید، آنگاه به توصیههای ائمه علیهم السّلام برای نگارش احادیث میپردازد و نتایج حاصل از این روایات را باز میگوید. بحث بعدی ارزش احادیث امامیه با توجه به خاستگاه وحیانی و الهی آنها است.
Machine summary:
هروی در کتاب «ذمّ الکلام و أهله» مینویسد: عـروة بن زبیر گوید: عـمر بـن خطاب خواست تا سنن حـضرت رسـول اکرم را مکتوب سازد و با اصحاب رسول خدا در این باب مشورت نمود، و عامه اصـحاب، وی را بـدین کار تشویق کردند، اما او یـک مـاه تـأمل کرد و تردید ورزیـد، سـپس گفت: من در اندیشۀ کـتابت سـنن بودم، اما ناگهان متوجه شدم که پیش از شما برخی از اهل کتاب، در کنار کتاب آسـمانیشان، کـتابهای دیگری نوشتند و بدانها روی آوردند و کـتاب خـدا را فرو گـذاشتند، امـا مـن چنین نخواهم کرد و کـتاب خدا را با چیزی دیگر خلط نمیکنم.
)مترجم گويد: اشکال کلام سـیوطی کـه میگوید: علقه البخاری فی صحیحه، این است که بخاری در صحیح خود تـعلیق بـر الموطأ مالک ندارد،بلکه تعلیقات مربوط بـه ابـن حـجر است که بر صحیح بخاری نوشته اسـت، پس عبارت بایستی چنین تصحیح شود: «علقه ابن حجر فی شرحه علی صحیح البـخاری».
(بصائر الدرجات،ص 44) 10- در هـمان کتاب از امام صادق؟ع؟ روایت اسـت کـه فـرمودند: نـزد مـا کـتابی است که هفتاد ذراع طول آن است، آن را رسول خدا؟ص؟ املاء فرموده و علی؟ع؟ آن را با دست خود نوشته است و در آن کتاب، جمیع احکام موردنیاز _ حتی دیۀ خراش _ ثبت است.
ابن طلحه گوید: جفر و جامعه دو کتاب جلیل اند کـه یـکی از آن دو را امام علی بن ابی طالب رضی الله عـنه بـر مـنبر کـوفه ذکـر فـرموده و دیگری را رسول خدا در نهان بر وی فرو خوانده و به او فرمان داده که آن را تدوین کند و علی رضی الله عنه نیز آن را نوشته است.