Abstract:
جنایات علیه اعضای گروه روهینگی در میانمار، از اواخر ماه اوت ۲۰۱۷، منجر به جان باختن بیش از ۱۰ هزار نفر و فرار نزدیک به یک میلیون نفر به مرزهای بنگلادش شده است. در پاسخ به این رویدادها، گامبیا در نوامبر ۲۰۱۹، در برابر میانمار، دادرسی در دادگاه بینالمللی عدالت درخواست کرد. چند روز بعد، دادستان دادگاه کیفری بینالمللی دستور به شروع تحقیقات در خصوص جرائم ادعا شده تحت صلاحیت دادگاه کیفری بینالملیلی (ICC) را مرتبط با همان رویدادها داد. در این مقاله با تمرکز بر سوالاتی از جمله صلاحیت، دیدگاه قربانیان و استانداردهای اثبات، یک نمای کلی از فرایندهای فوق با مقایسه شرایط اولیه دادرسی در دادگاه عدالت بینالمللی و دادگاه کیفری بینالمللی، برای درک دو فرایند و نقش آنها در پتانسیل به دست آوردن عدالت برای اعضای گروه روهینگی در (و خارج از) میانمار، و شناسایی چالشهای مرتبط با آنها، شرح داده شده است. به طور خلاصه، دو فرایند به جنبههای حقوقی مختلفی از همان رویدادها ارتباط دارند. دادگاه عدالت بینالمللی، مسئولیت دولت را برای نقض کنوانسیون نسلکشی بررسی خواهد کرد، در حالی که فرایند در دادگاه کیفری بینالمللی، به مسئولیت کیفری فردی طبق "استاتوت رم " مرتبط است. محدودیتهای صلاحیتی به دلیل عدم عضویت میانمار در استاتوت رم، فرایند در دادگاه کیفری بینالمللی را محدود میکند، زیرا در این مورد، دادگاه تنها میتواند در ارابطه با جرائم تحت صلاحیت خود با عنصری بینالمللی، دادرسی را انجام دهد.
این موضوع باعث میشود که دادگاه عدالت بینالمللی در موقعیتی قرار بگیرد که تنها دادگاه قضایی بینالمللی قادر به بررسی نسلکشی ادعا شده در شرایط کنونی باشد. با این حال، این تفاوت به دلیل محدودیتهای صلاحیتی در دادگاه کیفری بینالمللی در شرایط کنونی، تا حدی کاهش مییابد. درباره فرایند بررسی پرونده در دادگاه عدالت بینالمللی، چالش اساسی برای رسیدن به استاندارد اثبات قابل اعتماد، به ویژه در ارتباط با قصد نسلکشی میانمار، وجود دارد. درباره فرایند در دادگاه کیفری بینالمللی، چالش اصلی برای انجام دادرسی موفق در غیاب همکاری دولت میانمار وجود دارد.
Machine summary:
در اين مقاله با تمرکز بر سؤالاتي از جمله صلاحيت ، ديدگاه قربانيان و استانداردهاي اثبات ، يک نماي کلي از فرايندهاي فوق با مقايسه شرايط اوليه دادرسي در دادگاه عدالت بين المللي و دادگاه کيفري بين المللي، براي درک دو فرايند و نقش آن ها در پتانسيل به دست آوردن عدالت براي اعضاي گروه روهينگي در (و خارج از) ميانمار، و شناسايي چالش هاي مرتبط با آن ها، شرح داده شده است .
در تاريخ ١١ نوامبر ٢٠١٩، جمهوري گامبيا در برابر جمهوري اتحاديه ميانمار (ميانمار) به دليل اقدامات دولت ميانمار عليه اعضاي گروه روهينگيا در ميانمار، از جمله کشتار، آسيب جسمي و رواني جدي، برقراري شرايطي که منجر به نابودي فيزيکي ميشود، اجراي تدابيري براي جلوگيري از تولد و انتقال اجباري، دعوت به مقابله با جرم نسل کشي و به ندرت ، نقض کنوانسيون نسل کشي ١٩٤٨، به دادگاه بين المللي دادگستري (ICJ) درخواست رسيدگي به پرونده کرد.
از نظر پايان دادن به بيعدالتي در جرايم بين المللي و حفظ جامعه مبتني بر قوانين ، اين فرآيندها ترحيب ميشوند - اما چگونه ميتوان اين دو فرآيند موازي، تفاوت ها و رابطه آن ها را در جهان حقوق بين المللي درک کرد؟ هدف مطالعه و پرسش هاي تحقيقي هدف اين مطالعه بررسي فرآيندهاي گفته شده در بخش قبل ، با مقايسه روند پيش رو در دادگاه بين المللي و دادگاه کيفري بين المللي است ، به منظور درک دو فرآيند و نقش آن ها در به دست آوردن عدالت براي اعضاي گروه روهينگيا در (و خارج از) ميانمار است .