Abstract:
تأثیر شگرف شعر بر جوامع بشری و علاقه عرب به کاردانان این عرصه، امری است که تقسیم دوگانهی شعر به دو گونهی ارزشی و جاهلی توسط قرآن و توجه سیرهی وحیانی رسول خدا (ص) و اهل بیت (ع) ایشان را به دنبال داشت. تحقیق توصیفی ـ تحلیلی حاضر با عنایت به اهمیّت واکاوی سیره ائمه (ع) و پیروی از آن، از رهگذر بررسی روایات، به تحلیل رفتار دوگانهی آل الله (ع) در مواجههی با شاعران عصر اموی و عباسی در دو ساحت عطا و منع معنوی و مالی پرداخته است. یافتههای تحلیل تطبیقی روایات مشکل این حوزه، حاکی از آن است؛ شاعرانی که تنها به جنبه-های عاطفی و محبّت به خاندان وحی (ع) بسنده نکرده، بلکه با تأکید بر مسألهی ولایت، معرفتافزایی و روشنگری اجتماعی سیاسی را سر لوحهی تلاشهای خود قرار دادند، هماره مورد تأیید خاندان وحی (ع) قرار گرفته و برای بازماندگان عرصهی ادب، معیار و ملاک اصلی شعر ارزشمدار و آیینی را به میراث گذاشتهاند.
The tremendous impact of poetry on human societies and the interest of Arab scholars in this field is that the dual division of poetry into two types of value and ignorance by the Qur'an and the attention to the revelatory nature of the Prophet (PBUH) and his Ahl al-Bayt (AS) Followed. The present descriptive-analytical research, considering the importance of analyzing the life of the Imams (AS) and following it, by examining the narrations, analyzes the dual behavior of Allah (AS) in dealing with the poets of the Umayyad and Abbasid eras in two areas of Atta. And has dealt with spiritual and financial prohibitions.Findings of comparative analysis of difficult narrations in this field indicate that; Poets who have not only focused on the emotional aspects and love for the family of Revelation (AS), but also by emphasizing the issue of guardianship, have placed socio-political knowledge and enlightenment at the top of their efforts. They have been approved by the family of revelation (AS) and have inherited the main criterion and criterion of valuable and ritual poetry for the survivors of the field of literature.
Machine summary:
2 پژوهش پیشرو، با عنایت به رویکردهای یاد شده، اهمیّت درک صحیح روایات اهل بیت: و لزوم تأسّی به سیره ایشان در عرصه تعامل با تلاشگران فرهنگ، به بررسی روشمند روایات مشکل در عرصه شعرسُرایی و دریافت معنای درست آنها پرداخته است؛ چرا که شعر در میان جوامع انسانی، دارای جایگاهی بیبدیل و حایز اهمیّت است؛ ابزاری توانمند که با گسترش رسانههای ارتباطی نوین، نه تنها از تأثیرگذاریاش کاسته نشده، بلکه میدانی فراخ برای ترویج هرچه بیشتر آن فراهم آمده است؛ پدیدهای که در عصر جاهلی، در عرصه اجتماع و فرهنگ در جایگاه حکمت و علم جای داده میشد و عرب شاعری را که سخنش واجد جمال و حاوی معانی و جلال بود، مایه فخر خود تلقی مینمود.
گرچه به دلیل خفقان اموی، مذهبش را آشکار نساخت و حتی در دهها قصیده، از جمله در قصیدهای پس از به خلافت رسیدن عبد الملک بن مروان و امویان را ستود و او را میراثدار عثمان و شایستهترین افراد به خلافت دانست؛ 1 اما به شهادت دیوان در دسترسش و نکوهش تشیع وی از سوی اصمعی، 2 هیچگاه تقیه، او را از محبّت علی۷ و خاندان ایشان بازنداشت و «قصیده میمیه» 3 بداههگونه و بینظیر خود را هنگام تجاهل هشام بن عبدالملک، در ستایش و بیان مقام والا، تبار بیمانند، شجاعت و بخشش حضرت سجاد۷ با مطلع ذیل سرود: {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} قصیدهای که آن چنان هشام را برآشفت که دستور به زندانی کردن فرزدق داد و منجر به عطای دوازده هزار درهمی زین العابدین۷ به وی شد؛ 4 عطایی که در مرحله نخست از سوی فرزدق پذیرفته نشد، چه فرزدق سرایش آن را وظیفه دینی بیان کرد؛ امّا دگر بار از سوی حضرت سجاد۷ فرستاده شد و با سفارش و سوگند امام مبنی بر حقی که میان امام و مأموم است و قبول راستی نیت فرزدق در ولایتمداری اهل بیت: مورد پذیرش او قرار گرفت.