Abstract:
بسیاری از آیات قرآن کریم با محتوا و مضمونی امیدبخش نازل شدهاند. این پیامهای امید را گاه خداوند برای پیامبران و خواص بهکار گرفته و گاه روشهایی را برای امیدبخشی به عوام مردم ارائه داده است که گزارش آن در قرآن کریم آمده است. تحقیق حاضر، با روش توصیفی - تحلیلی و با تمرکز بر این آیات امیدبخش، در جستوجوی راهها و روشهای امیدبخشی به انسانهایی است که در یک دوره زمانی، دچار ناامیدی و یأس شدهاند و از آنجا که رسالت تربیتی و هدایتگری معلمان، همراستا با وظایف الهی و پیامبران الهی است؛ این راهکارها میتواند الگوی مناسبی برای معلمانی باشد که در مواجهه با القاء ناامیدی به نسل کنونی قرار گرفتهاند. مهمترین یافتههای تحقیق حاضر، آشنایی با روشهای متنوع امیدبخشی و دوری از یأس بوده که خداوند بر اساس شرایط مخاطبان خود، بهکاربرده است. خداوند، برای امیدبخشی به پیامبران خویش از راهکارهایی همچون گفتوگوی مستقیم، بیان قدرت حمایتگری خداوند و بشارت و اطمینانبخشی را برگزیده است. برای امیدبخشی به عموم مردم نیز یادآور علل شکست و موفقیت انسانهای پیشین شده و با استفاده از الفاظ محبتآمیز، وعده گشایش و آسانی بعد از هر سختی را داده است. معلمان با الگوبرداری از این شیوهها میتوانند پس از شناخت ریشه و عوامل ترس و یأس دانشآموزان، با ایجاد ارتباط صمیمانه، آنان را در گذر از این مرحله دشوار یاری دهند.
Many verses in the Noble Qur'an have been revealed with a promising content and theme. God has sometimes applied these hopeful messages for prophets and the elite and sometimes they are used to give hope to common people. Using descriptive analysis and focusing on hopeful verses, the present study explores some promising ways and methods for those humans who have become hopeless and disappointed during some time periods. Since the teachers' educational and guiding mission is in line with the divine duty of the prophets, these guidelines can serve as a suitable model for the teachers who face with an infusion of disappointment to the present generation. The most important findings of the current study convey introduction to various methods of giving hope and avoidance from disappointment as applied by God based on the audiences' condition. Allah has used different ways such as direct conversation, mentioning His supporting power, good news, and assurance to give hope to his prophets. In order to make the public hopeful, He has also reiterated the defeat and success causes of former people and has promised ease and convenience after every hardship. Teachers can adopt these methods as models to recognize the root and causes of the students' fear and disappointment and by having a close relationship with them, assist them to go through this difficult stage.
Machine summary:
تحقيق حاضر، با روش توصيفي- تحليلي و با تمرکز بر اين آيات اميدبخش ، در جست وجوي راه ها و روش هاي اميدبخشي به انسان هايي است که در يک دوره زماني، دچار نااميدي و يأس شده اند و از آنجا که رسالت تربيتي و هدايت گري معلمان ، هم راستا با وظايف الهي و پيامبران الهي است ؛ اين راهکارها ميتواند الگوي مناسبي براي معلماني باشد که در مواجهه با القاء نااميدي به نسل کنوني قرار گرفته اند.
پيشينه پژوهش در مورد اميدبخشي، تحقيقات متعددي انجام شده است ؛ که در ادامه به برخي از مهم ترين آن ها اشاره ميشود؛ قائم مقامي فرد (۱۳۹۸)، در پژوهشي با عنوان «راهکارهاي اميدبخشي از منظر قرآن و روايات به انسان در زندگي» نشان داد که در قرآن و روايات مختلف ، خدا و پيامبران و معصومان ما هرکجا که مردم دچار نااميدي ميشوند شروع به اميدبخشي به مردم ميکنند تا آن ها را به زندگي عادي خود برگردانند و نور اميد را در دلشان تابان و روحيه تلاش و کوشش را در وجود آن ها تقويت کنند و اين ، اهميت اميدبخشي را در قرآن و روايات به خوبي نشان ميدهد.
بشارت و اطمينان بخشي با بررسي برخي آيات قرآن ، اين مطلب به دست ميآيد که خطاب هاي مستقيم خداوند، فقط مخصوص پيامبران (ع ) و در قالب وحي نيست ؛ بلکه در مواردي خداوند با زنان شايسته ، در قالب الهام و يا خطاب مستقيم ، سخن گفته است (عبداللهي، ۱۳۸۵، ص ۱۱۳)؛ چون زنان نيز از جانب خداوند، مأموريت هايي يافته اند و براي انجام آن ، با بحران هاي روحي و عاطفي مواجه بوده اند.