Abstract:
رویکرد «جهانی شدن» در سال های اخیر به یکی از مفروضه های بنیادین علم روابط بین الملل تبدیل شده و نظریه های مبتنی بر دولت های ملی را به حاشیه رانده است. با این حال، برخی از رویدادهایی که در ماه های گذشته و با همه گیری ویروس «کووید 19» و تبدیل آن به یک بیماری فراگیر رخ داده، این روند را با چالش و سوالاتی روبرو کرده است. مساله مدنظر بسیاری از اندیشمندان علوم سیاسی و روابط بین الملل این است که نحوه تاثیر این اپیدمی بر جایگاه دولت ملی چیست و چگونه می توان به یک نتیجه مشخص درباره ی جهان پساکرونا رسید. آن چیزی که محور مشترک بسیاری از نظریات ارایه شده در ماه های اخیر است، این رهیافت است که همه گیری ویروس کرونا، به صورت واقع گرایانه، قدرت و جایگاه دولت های ملی برای تامین نیازهای شهروندان را احیا کرد و موفقیت دولت های ملی و ناکامی ساختار جهانی شده در مهار این بیماری، می تواند ساختار نظام بین الملل در برخی از حوزه های سیاسی و اقتصادی را به سمت مفاهیم معتبر در میان نظریات واقع گرایانه ی جهانی شدن سوق دهد.
In recent years, the Globalization approach has become a powerful theory in International Relations discussions and has keep out the National States theories but spreading of coronavirus pandemic in recent month and involving all countries and international organizations around the world, challenged globalization and its beliefs. The main issue and questions about this event is how it will influenced National State theory and how we can reach a clear result about globalization challenges. The most of articles have published in recent days, discus about empowering the national state theory by this pandemic. COVID-19 recalls the vital role of States for watching and looking after their citizen’s needs; especially in security and daily needs and also, failure of international organizations in this case. In this pandemic, national states performance was better than International Organizations like European Union (EU) or World Health Organization (WHO). This effective performance on struggle with the pandemic, revivals national state importance in international relations theories and will change some parts of international economic and political structure. It seems Realistic theories in international relations will be more validated and globalists have to answer lots of questions about this failure in protecting people all around the world against the coronavirus pandemic.
Machine summary:
آن چيزي که محور مشترک بسياري از نظريات ارائه شده در ماه هاي اخير است ، اين رهيافت است که همه گيري ويروس کرونا، به صورت واقع گرايانه ، قدرت و جايگاه دولت هاي ملي براي تامين نيازهاي شهروندان را احيا کرد و موفقيت دولت هاي ملي و ناکامي ساختار جهاني شده در مهار اين بيماري، ميتواند ساختار نظام بين الملل در برخي از حوزه هاي سياسي و اقتصادي را به سمت مفاهيم معتبر در ميان نظريات واقع گرايانه ي جهاني شدن سوق دهد.
ليبرال ها ادعا ميکنند که بحران کرونا تغيير بنياديني در نظم بين المللي ليبرال مبني بر نقش آفريني و کارکرد حداقلي دولت ملي ايجاد نميکند (٢٠٢٠ ,Nye) در طرف مقابل ، واقع گرايان بر پايه سنت ديرينه دولت محوري خود، استدلال مي کنند که در اثر اين بحران ، جهاني شدن ليبرال مبتني بر وابستگي متقابل تضعيف شده است ؛ به گونه اي که دولت ملي و قدرت و کارکردهاي آن احيا و تقويت شده است ؛ بر پايه منطق خودپرستيِ و استقلال دولت ها، باوجود ضرورت همکاريهاي بين المللي، آن ها در دستيابي به آن ناکام مانده اند.
آنچه مسلم است ، تضعيف رويکرد جهاني شدن ليبرال به عنوان يکي از عوامل احياي جايگاه دولت هاي ملي با همه گيري ويروس کرونا در جهان است که زمينه را براي مجادلات و مباحثات نظري جديد درباره ي ماهيت نظام بين الملل در عصر جديد فراهم ميکند.