Abstract:
مبانی اخلاقی پاسخهای تادیبی و تربیتی به بزهکاری اطفال بیانگر واقعیتها و قواعدی است که صبغه اخلاقی داشته و در راستای حفظ و ارتقای ویژگیها و خصائص اخلاقی در مقام پاسخگویی به جرایم و تخلفات کودکان و نوجوانان به کار بسته میشود و مشروعیت پاسخها در پرتو رعایت این مبانی میباشد. مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی و براساس رجوع به منابع معتبر اسلامی، ماهیت این مبانی را مورد بررسی قرار داده است، یافتههای تحقیق حاکی از این است که در حقوق اسلام، مبانی اخلاقی پاسخهای تادیبی وتربیتی به بزهکاریهای نوجوانان افزون بر اتقان، متنوع نیز میباشند. اهتمام به رشد کودک، اصلاح و بازپروری، ترویج و تعالی فضایل اخلاقی محبتمداری و عدالتمحوری از جمله این مبانی میباشند که به منظور تغییر در نحوه تفکر و عقاید کودکان و نوجوانان و بازسازی یا ایجاد احساسات و فضایل اخلاقی و پایبندی به رفتارهای اخلاقی بر اساس تعالیم دینی و اسلامی به کار گرفته میشوند و از این منظر به اعاده نظم و امنیت عمومی کمک میکنند.
Machine summary:
نوع مقاله : پژوهشی صفحات ٢٢ – ٥ واکاوی مبانی اخلاقی پاسخ های تأدیبی و تربیتی به بزهکاری اطفال از منظر حقوق کیفری اسلام 1 روح الله ابراهیمی 2 محمد علی حاجی ده آبادی 3 سید علیرضا حسینی چکیده مبانی اخلاقی پاسخ های تأدیبی و تربیتی به بزهکاری اطفال بیانگر واقعیت ها و قواعـدی است که صبغه اخلاقی داشته و در راستای حفظ و ارتقای ویژگیها و خصائص اخلاقـی در مقـام پاسخگویی به جرایم و تخلفات کودکان و نوجوانان به کار بسته می شود و مشروعیت پاسـخ هـا در پرتو رعایت این مبانی میباشد.
به عنوان نمونه می توان به مقـالات «واکـاوی مجازاتهـای کـودک ازمنظر فقه امامیه » نوشته احسان علی اکبری بابوکانی و همکـاران (١٣٩٠)، «روش هـای تأدیـب کودک از نظر فقه و روان شناسی» نوشته ابوذر صانعی(١٣٩٦) و «مبانی فقهی و حقوقی خشـونت تربیتی در مواجهه با اطفال بزهکار» نوشته حیدر علی جهانبخشی(١٣٩٩) اشـاره نمـود کـه البتـه هیچ یک به مبانی اخلاقی پاسخ های تأدیبی و تربیتی اشاره ای ننمـوده انـد؛ کتـاب « مبـانی و شیوه های تربیت اخلاقی» نوشته خسرو باقری(١٣٧٧) به مبانی پرداخته است که تنها بـر مبـانی فلسفی و روانشناسی تربیت انسان پرداخته است و اشاره ای به مبـانی اخلاقـی پاسـخ دهـی بـه کودکان بزهکار اشاره ای نکرده است .
اما افزون بر این تمایز، اینکه بر اساس مبنای اخلاق مداری پاسخ تأدیبی یا کیفری به عنوان راهکار درمانی کودک بزهکاری که دارای اختلال روانی یا شخصـیتی است و بیمار محسوب می گردد، واقع نمی شود، بلکـه پاسـخ بـه عنـوان راهکـاری اسـت بـرای رساندن پیامی اخلاقی به کودکی که عملی غیراخلاقی انجام داده و بایـد بـه خـاطر ایـن عمـل مسئول دانسته شود.