Abstract:
هدف: مفهومشناسی, الگوی طبقه بندی و راههای شناسایی مسائل و چالشهای توسعه شهری میباشد.
روش تحقیق: از انواع کاربردی - توصیفی و تحلیلی و به شیوه استدلالی میباشد. از منابع ومتون معتبر
کتابخانهای» استنادی و شبکه جهانی اینترنت بهره برده است» همچنین از نظرات ۳۰ نفر از خبرگان وکارشناسان
مدیریت شهری و اساتید دانشگاه نیز استفاده شده است. تایید مژلفههای تحقیق به روش دلفی تعدیل شده
میباشد.
نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که مسائل و چالشهای توسعه شهری دارای الگوی طبقه بندی ۱۰ بعدی
میبا شد و بر اساس این تحقیق متخصصان مدیریت شهری میتوانند با بررسی و حل این مسائل و چالشها
توسعه شهری را بطور صحیح امکان پذیر سازند. ابعاد عبارتند از: ۱- بومی سازی طرحهای توسعه شهری ۲-
اصلاح قوانین مالکیت عمومی -خ+صوصی ۳- تمرکز زدایی در جهت مشارکت مردم ۶- حمایت از گروههای
کم درآمد شهری در طرحهای توسعهای ۵- نگهداری از منابع طبیعی و محیط زیست 1- کاهش هزینههای
عمومی ۷- کاهش حجم ضایعات شهری ۸- ایجاد اشتغال محلی -٩ افزایش کمی و کیفی محیطهای فرهنگی
۰- استفاده از فناوری
Machine summary:
هر چند که در اين دوران نيز رشد اقتصادي همچنان مهم ترين هدف در فرايند توسعه باقي ماند، اما اقدامات ســاختاري مهمي نظير اصــلاحات ارضــي و توزيع مجدد منابع و درآمد، مورد توجه دولت هاي ملي و سازمان هاي بين المللي قرار گرفت .
- و بالاخره سومين تحول در رويکردهاي توسعه که در واقع پر سشي جدي نسبت به سه وضعيت پيش گفته (سنتي )، (توزيع مجدد درآمد) و (نيازهاي اساسي ) به شمار ميآيد توجه به مفهوم پايداري تحت تأثير آثار نگران کننده گسترش فقر و تخريب محيط زيست و فشار فزاينده گروه هاي موسوم به (در سبز)است .
اين گرايش که با مفاهيم توســعه انســاني و توســعه پايدار پيوســتگي و در هم آميختگي تجزيه ناشــدني دارد به نوبۀ خود به طرح رويکردهاي نوين تري در زمينه توسعه در سال هاي پاياني قرن بيستم منجر شده است که از جمله آن ها مي توان به قوي سازي فقرا، کاهش فقر، گسترش مشارکت ،بسط جامعه مدني و ضرورت گسترش آزادي هاي سياسي و دموکراسي واقعي در جوامع در حال توسعه نام برد.
(١٩٩٤ ,UNDP) بيان مسأله توسعه پايدار براي تمامي بخشهاي جوامع انساني ضرورتي غيرقابل انکار است ، ليکن جوامع شهري، با توجه به شرايط و وضعيت کنوني، اولويت دارند، چراکه روند توسعه مناطق شهري در کل و به خصوص ، در کشورهاي در حال توسعه ابعادبسيار وسيعي به خود گرفته است ، به طوري که در سال ١٩٦٠ سهم اين گونه کشورها از ١٩ کلان شهر در جهان ، ٩ منطقه شهري بوده است .