Abstract:
حوزۀ معنایی، مجموعهای از واژهها با پیوندهای مفهومی است که مشخصۀ معنایی خاصی، موجب باهمآیی آنها میشود. تحلیل و بررسی این روابط و پیوندهای مفهومی، یکی از راههای دستیابی به دقایق معناست. معجزه یکی از اصطلاحات رایج دینی است که بهعنوان یکی از مباحث مهمّ بینالادیانی مطرح شده است. در این پژوهش، اصطلاح معجزه برحسب روابط بینامتنی با روش تاریخی - تحلیلی بررسی گردید و این نتیجه حاصل آمد که حوزۀ معنایی معجزه در قرآن شامل واژگانی چون: «آیه، بینه، برهان و سلطان مبین» و در عهدین: «آیت، عجیب و قوّت» است و کلمۀ آیه با حوزۀ معنایی مشترک در تمامی کتب آسمانی برای بیان ارتباط نشانه با معنا بهکار رفته، نشانهای که گاهی در امور تکوینی و گاهی در امور تشریعی ونیز در محسوسات و معقولات است. در واقع خداوند، آیات تکوینی و تشریعی خود را بر انسان با هدف بسترسازی برای ایمان عرضه کرده است. بررسی حوزۀ معنایی معجزه در عهدین و پارامترهایی که از تأثیر همنشینهای آن بر کلمات کلیدی بهدست میآید حاکی از آن است که تمامی مخلوقات خداوند متعال، آیات و نشانههای اویند و از این لحاظ، فرقی بین کارهای خارقالعادهای که توسّط پیامبران انجام شده با دیگر مخلوقات نیست. در عهد قدیم برخلاف عهد جدید، قوّت، معجزه نیست بلکه عامل به-وجود آمدن آن است. همچنین در فرهنگ مسیحیت، معجزات ادامه داشته و به حضرت عیسی(ع) اختصاص ندارند.
Semantic domain is a set of words with conceptual links that are characterized by a specific semantic specification. Analysis of these relationships and conceptual connections is one of the ways to achieve the minutes of meaning. "Miracle" is one of the common religious terms that is considered as one of the important topics of interfaith. In this study, the term miracle was examined in terms of intertextual relations with analytical and descriptive method, and it was concluded that the semantic domain of "miracle" in the Qur'an includes words such as: "verse", "statement", "argument" and " Sultan Mobin " and In the covenants: "Ayat", "strange" and "strong". The word "verse" is used in common sense in all the heavenly books to express the connection between sign and meaning, a sign that is sometimes in formative matters and sometimes in legislative matters as well as in sensations and rationalities. In fact, God has presented His creative and legislative verses to man with the aim of laying the groundwork for faith. An examination of the semantic scope of the "miracle" in the Torah and the Bible and the parameters obtained from the effect of its companions on keywords suggests that all creatures of God Almighty are "verses" and signs of Evin. . In the Torah, unlike the Bible, "strength" is not a miracle but a factor. Also in the culture of Christianity, miracles continue and are not dedicated to Jesus (pbuh).
Machine summary:
در اين پژوهش، اصطلاح معجزه برحسب روابط بينامتني با روش تاريخي - تحليلي بررسي گرديد و اين نتيجه حاصل آمد که حوزۀ معنايي معجزه در قرآن، شامل واژگاني چون: «آيه، بينه، برهان و سلطان مبين» و در عهدين: «آيت، عجيب و قوّت» است و کلمۀ آيه با حوزۀ معنايي مشترک در تمامي کتب آسماني براي بيان ارتباط نشانه با معنا بهکار رفته، نشانهاي که گاهي در امور تکويني و گاهي در امور تشريعي ونيز در محسوسات و معقولات است.
بررسي حوزۀ معنايي معجزه در عهدين و پارامترهايي که از تأثير همنشينهاي آن بر کلمات کليدي بهدست ميآيد، حاکي از آن است که تمامي مخلوقات خداوند متعال، آيات و نشانههاي اويند و از اين لحاظ، فرقي بين کارهاي خارقالعادهاي که توسّط پيامبران انجام شده با ديگر مخلوقات نيست.
3. حوزۀ معنایی معجزه در عهد عتیق يکي از ثمرات بررسي حوزههاي معنايي، استنباط معاني براساس الفاظ تأثير گذارِ موجود در آن حوزۀ معنايي است، در ادامه به بررسي حوزۀ معنايي معجزه در عهدين پرداخته ميشود: 3-1- آیت اکثر موارد استعمال آيه در عهد قدیم، معجزههاي خلقي و ايجادي است که قابل مشاهده بوده و توسّط حضرت موسي (ع) انجام گرفتهاند، همانند؛ «و تا آنچه در مصر کردم و آيات خود را که در ميان ايشان ظاهر ساختم، بهگوش پسرت و پسر پسرت بازگويي تا بدانيد که من يهوه هستم» (خروج: 2: 10).