Abstract:
پدیده «خون صلح» یکی از شیوههای صلح و سازش و از راهکارهای مهم در راستای کاهش جرم و حفظ اتحاد و انسجام میان اقوام است. هدف پژوهش حاضر بررسی زمینههای تحقق فرهنگ خون صلح در تعاملات انسانی در راستای صلح و سازش میان اقوام و کاهش جرم است. رویکرد پژوهش تفسیری- برساختی و روش آن کیفی مبتنی بر نظریه داده بنیاد جهت تحلیل دادهها است. نمونهگیری در دسترس و از میان افراد با تحصیلات کارشناسی ارشد و بالاتر به شیوه نظری با توجه به اشباع دادهها است. به منظور گردآوری دادهها با 22 نفر از نخبگان استان کرمانشاه مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. یافتههای پژوهش شامل 340 مفهوم اولیه، 67 مضمون فرعی و 18 مضمون اصلی بود که مقوله هسته «تحقق فرهنگ خون صلح» با توجه به شرایط علی (4 مضمون)، شرایط زمینهای (5 مضمون)، شرایط مداخله گر (4 مضمون)، راهبردها(4 مضمون)، پیامدها (2مضمون) برساخت گردید و الگوی نهایی پژوهش ارائه گردید.
The phenomenon of "peace blood" is one of the methods of peace and compromise and one of the important solutions in order to reduce crime and maintain unity and cohesion among ethnic groups. The purpose of the present research is to investigate the fields of realizing the blood culture of peace in human interactions in the direction of peace and reconciliation between ethnic groups and crime reduction. The approach of interpretative-constructive research and its qualitative method is based on data theory as the foundation for data analysis. Sampling is available and among people with master's degree and above in a theoretical way due to data saturation. In order to collect data, a semi-structured interview was conducted with 22 elites of Kermanshah province. The findings of the research included 340 primary concepts, 67 sub-themes and 18 main themes, the core category of which is "realization of the blood culture of peace" according to causal conditions (4 themes), contextual conditions (5 themes), intervening conditions (4 theme), strategies (4 themes), consequences (2 themes) were created and the final model of the research was presented.
Machine summary:
از سایر پژوهش های انجام شده در مورد موضوع میتوان به مقالات زیر اشاره نمود؛ - نامیان و همکاران (١٣٩٩) در پژوهشی به بررسی آداب خون بس در آئئین و رسوم سنتی ایران براساس تحلیل کارکردگرایانه دورکیم پرداخته اند و معتقدند خون بس (خون صلح ) به عنوان یک رسم دارای کارکردهای ترمیمی و تنبیهی است که مطالعه کارکردهای این رسم در میان ایلات و عشایر، کارکرد ترمیمی آن را نشان داده و البته طرف دیگر قضیه امری به نام حقوق تنبیهی علیه دختران است که حق انتخاب آنان را به نفع ترمیم و یا حفظ جامعه ، نادیده انگاشته و به همین دلیل ، رسم خون بس همچون سایر پدیده های اجتماعی کارکرد مثبت و منفی دارد.