Abstract:
هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی دشواری در تنظیم هیجان و سازمان شخصیت در رابطه بین روابط ابژه با خودزنیهای غیرخودکشی دانشجویان بود. پژوهش حاضر بنیادی و توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد در سال 1400 بود که 451 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. شرکتکنندگان به آزمون روابط ابژه- نسخه کوتاه (TOR-SF؛ باربریس و همکاران، 2020)، سیاهه سازمان شخصیت (IPO؛ ایگارشی و همکاران، 2009)، فرم کوتاه مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS-SF؛ کافمن و همکاران، 2016) و سیاهه خود آسیبرسانی (SHI؛ سانسون و همکاران، 1998) پاسخ دادند. دادهها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود. اثر مستقیم روابط ابژه (05/0>P)، دشواری در تنظیم هیجان (01/0>P) و سازمان شخصیت (01/0>P) بر خودزنی غیرخودکشی معنادار بود. اثر غیرمستقیم روابط ابژه با میانجیگری دشواری در تنظیم هیجانی و سازمان شخصیت بر خودزنی غیرخودکشی معنادار بود (01/0>P). دشواری در تنظیم هیجان و سازمان شخصیت میتوانند نقش غیرمستقیمی در افزایش اثرات روابط ابژه بر خودزنی غیرخودکشی بگذارند. استفاده یا ایجاد مداخلههای آموزشی و درمانی مناسب در این زمینه میتواند به کاهش خودزنی غیرخودکشی کمک کند.
The aim of the research investigate the mediating role of difficulties in emotion regulation and personality organization in the relationship between object relations and non-suicidal self-injury of students. This research was a fundamental and descriptive correlation study. The statistical population consisted of all students of the Islamic Azad University, Mashhad branch in 2022, among them 451 were selected by convenience sampling method. Participants answered the test of object relations-short form (TOR-SF; Barberis et al. 2020), inventory of personality organization (IPO; Igarashi et al. 2009), difficulties in emotion regulation scale short form (DERS-SF; Kaufman et al. 2016) and self-harm inventory (SHI; Sansone et al. 1998). The data were analyzed using structural equation modeling. The results showed that the model is a good fit. The direct effect of object relations (P