Abstract:
در عصر دانش و نوآوری که منبع اصلی رقابت اقتصاد جهانی است نظام آموزشی هر کشور در تلاش است تا دانش تولید شده را در جهت افزایش نوآوری بر عهده گیرید. از آنجا که دانشآموزان منبع اصلی تولید دانش هستند و اصلیترین داراییها به شمار میآیند، نظام آموزشی هر کشور به عنوان یک نظام پویا و هدفمند، در تولید و رشد علمی نقش بسزا و سازندهای را ایفا میکند و در صدد افزایش تولید دانش میباشد. میبایست به شیوه مناسب بر دانش آنها مدیریت شود و تلاش کرد داراییهای نهفته در ذهن آنها کشف شود تا این گنج به داراییهای با ارزشی تبدیل گردد. برای کسب دانش صرفا آموزش و حضور فیزیکی در مکانهای آموزشی مهم نیست بلکه پژوهش و تحقیق هم میتواند بر علم و دانش بیافزاید. پژوهش عامل مهمی در تولید دانش، دانایی و پیشرفت جامعه انسانی است و میزان پژوهشهای انجام شده در هر جامعه شاخص توسعه یعدم پیشرفتگی آن جامعه به حساب میآید. روش تحقیق در این مقاله کتابخانهای میباشد.
Machine summary:
چرا فعاليت هاي آموزشي نتوانست ما را با محيط آموزش مأنوس ، و به يادگيري علاقه مند کند؟ چرا فعاليتهاي مدرسه با تهديد اصرار معلمان صورت ميگرفت ؟ چرا شاگردان از تعطيل شدن مدرسه احساس رضايت و خوشحالي ميکردند؟ مقصر اصلي چه کسي بود؟ معلم ناتوان و ناآگاه يا شاگرد بيعلاقه و بياستعداد؟ آيا معلمان تعليم و تربيت ، نتوانسته اند امکانات مطلوب يادگيري و زمينه هاي شکوفايي استعداد شاگردان را فراهم کنند؟ و يا انتخاب روش هاي تدريس به درستي انجام نشده است ؟ اگاهي و شناخت معلم از اصول و روش هاي تعليم و تربيت عامل مهمي است که ميتواند او را در کار خود موفق و مويد سازد.
افراد اين گروه در هيچ کلاس رسمي ديگر حضور نيافتند و خودشان براساس هدف هاي رفتاري با استفاده از مطالب اضافي و منابع داده شده ، مطالعه ميکردند و به انجام دادن آزمايش و حل تمرين ميپرداختند و به محض اينکه احساس ميکردند در آن بخش به حد تسلط رسيده اند، آمادگي خود را براي امتحان دادن اعلام ميکردند.
دراين روش ، اکثر شاگردان تجربه تلخي از شکست در ذهن دارند و اگر آموزش آنان نتيجه بخش نباشد، تجربه ناموفق ديگري به تجربيات قبلي آنان افزوده خواهد شد و ممکن است اعتماد به نفس خود را در پيشرفت تحصيلي از دست بدهند؛ بنابراين ، معلم بايد با محترم شمردن و ارزش قائل شدن براي شاگرد، محيط آموزشي صميمي و گرمي به وجود آورد و نبايد شاگرد خصوصياش را با ساير شاگردان مقايسه کند، بلکه بايد پيشرفت کارش را با کارهاي گذشته اش مقايسه کند و اگرپيشرفت تحصيلي او حتي از حد معمول پايين تر باشد، ولي نسبت به گذشته اش بيشتر شده باشد، بايد مورد تشويق قرار گيرد.