Abstract:
زمینه و هدف: خودجرحی عملی است که در آن فرد بهصورت عمدی، تکانهای و غیر کشنده به بدن خود صدمه میزند. این پدیده به شکلهای مختلف بروز میکند که شایعترین روش آن، بریدن مچ دست و پا با تیغ و یا ابزاری تیز است. این پژوهش به دنبال روایت های زنان از خود جرحی است. این مقاله با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی صورت گرفته است. روش: روش تحقیق، روش کیفی و رویکرد تحقیق پدیدارشناسی توصیفی بوده است. جامعه آماری مورد مطالعه این پژوهش زنان دارای نشانه های خودجرحی ساکن شهر تبریز بوده اند که 16 نفر به وسیله نمونه گیری مبتنی بر هدف با دامنه سنی 40-14 سال انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختار یافته و داده ها با استفاده از روش کلایزی(کدگذاری باز، محوری، گزینشی) تحلیل شد. یافته ها: از مصاحبهها چهار مقوله اصلی شامل الف- تعاریف و زمینهها (خودجرحی از نگاه زنان، روشها و زمینهها)، ب- انواع خود جرحی (شامل تعلق به گروه همسالان، اعمال فشار، کنترل هیجان و تنبیه خود)، ج- دلایل و انگیزهها (مهارتهای ارتباطی ضعیف، الگو گیری، تعلق به گروه همسالان، ناتوانی در مدیریت هیجان ها، ناتوانی در حل مساله اجتماعی، ناتوانی در انتقال پیام اجتماعی، ناملایمات خانوادگی) و د- پیامدها (تعلق گروهی، موردتوجه قرار گرفتن، انتقال پیام) شناسایی شد.نتیجه گیری:اقدام زنان به خودجرحی به نوعی بیان اعتراض به وضعیت موجود بوده وبررسی زمینه های رفتار خودجرحی زنان بر وابستگی انگیزه های خودجرحی به فرهنگ و شرایط اجتماعی اذعان دارد.
Introduction: Self-injury is an act in which a person intentionally, impulsively and non-fatally injures his body. This phenomenon occurs in various forms, the most common method of which is cutting the ankle with a razor or a sharp tool. This research seeks women's narratives of self-harm. This article has been done with a qualitative approach and phenomenological method. Method: The research method was qualitative and the research approach was descriptive phenomenology. The statistical population of this study were women with self-injurious symptoms living in Tabriz. 16 people were selected by purposive sampling with an age range of 14-40 years. The data collection tools were semi-structured interviews and the data were analyzed using Colaizzi method (open coding, axial, selective). Results: From the interviews, four main categories include: a) Definitions and contexts (self-injury from the perspective of women, methods and contexts), b) Types of self-injury (including belonging to the peer group, pressure, emotion control and self-punishment), c) Causes and motivations (poor communication skills, role modeling, belonging to a peer group, inability to manage emotions, inability to solve social problems, inability to convey social messages, family troubles) and d) consequences (group belonging, attention, Message transmission) was detected.Conclusion: Women's self-aggression is a form of protest against the status quo and hurts themselves in an attempt to relieve unbearable emotional pressure. Examining the contexts of women's self-injurious behavior acknowledges the dependence of women's self-injurious motives on culture and social conditions.
Machine summary:
کلونسکی و موهلن کامپ (٢٠٠٧) با مرور پـژوهش هـای مـرتبط بـا خـودجرحی، سیزده نوع انگیزه (شامل تنظیم هیجانی، تمایز خود از دیگران ، تنبیه خود، مراقبـت از خـود، ضد تجزیه ای، ضد خودکشی، حس جویی، تعلق به همسالان ، اثرگذاری بین فـردی، اثبـات قدرت ، ابراز آشفتگی، انتقام گیری و خودمختاری) را کـه در دو عامـل درون فـردی و بـین - فردی طبقه بندی میشوند، به عنوان انگیزه های خودجرحی شناسایی کرده و آزمونی را برای سنجش این کارکردها تدوین کرده اند.
Five Function Model(FFM) براساس مدل علت شناسی با رویکرد آسیب شناسی تحولی، مهم ترین مکانیسم روان شـناختی دخیـل در رابطـۀ خـودجرحی بـا تجـارب بـدرفتاری دوران کـودکی، آسـیب بـه احسـاس کفایت مندی در حـوزه هـای ارتبـاطی، هیجـانی و شـناختی و اتهـام زدن بـه خـود مـیباشـد، براساس این مدل ، خودجرحی شیوه ای جبرانی برای غلبه و جبران احساس ناکارآمدپنداری خویشتن است (گلاسمن ١ و همکاران ، ٢٠٠٧).
افـرادی کـه در دوران کـودکی مورد آزار جسمی و جنسی قرار گرفته اند، در دوران بزرگ سالی با تداعیشدن صـحنه هـای آزار احساس گناه و شرم و خشم نسبت به خود و بدن خود که باعث آزار بوده اسـت ، پیـدا می کنند و برای رهایی از این حالت ها با خودجرحی از بـدن خـود انتقـام مـی گیرنـد و آرام می شوند؛ بنابراین ، شرکت کنندگان تجربۀ آزار جسمی و جنسی دوران کودکی را به عنـوان یکی از زمینه های اقدام به خودجرحی بیان کردند.