Abstract:
در این مقاله سعی شدهاست با استناد به شواهدی از لغت و احادیث و آیات ثابت شود که مفاد آیهی شریفهی «ولایت» در خصوص ولایت علی به معنای جانشینی او پس از پیامبر است و این مفاد هیچ منافاتی با سیاق آیه ندارد.
Machine summary:
"برخی از مهمترین آنها به این قرار است:چه دلیلی وجود دارد بر این که «ولایت» در آیهی کریمه به معنای سرپرستی است؟آیا سیاق و صدر و ذیل آیه که از محبت و دوستی سخن میگوید با مفهوم سرپرستی که از آیه مستفاد میگردد، سازگار است یا نه؟ اگر مراد از آیهی شریفه حضرت أمیر علیهالسلام است، پس چرا به صیغهی جمع آمدهاست؟به فرض که آیهی شریفه راجع به مورد خاص نازل شده باشد، ولی آیا مورد خاص میتواند عموم آیه را تخصیص زده و آیه را از عمومیت بیاندازد؟اینها شماری از سؤالاتی است که دربارهی آیهی شریفه قابل طرح است و در این مقاله پاسخ یافتهاست.
مفاد آیهی ولایت اگر مختصر تأمل و امعان نظری در آیهی کریمه شود، به آسانی معلوم میشود که خدای متعال در این آیه میخواهد امام و جانشین پیغمبر را تعیین نماید؛ لذا میفرماید: کسی که سرپرستی تمام کارهای شما به عهده او بوده و در این زمینه از هر جهت اولویت دارد، تنها خدا و رسول خدا و علی بن ابی طالب علیهالسلام است.
ارادهی معانی دیگر چون یار و یاور و دوست و امثال ذلک نهتنها مناسب نیست که غیر صحیح هم خواهد بود؛ چون وزان آیهی مورد بحث همان وزانی است که در آیهی شریفهی «النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم(7)» آمده است؛ زیرا:اولا آیهی کریمه با کلمهی حصر «انما» شروع شده و ولایت را به خدا و رسولخدا صلیاللهعلیهوآله و حضرت امیر علیهالسلام منحصر کردهاست."