ترانه های اخگر Literature and art

"بلبل عشق بلبل عشق ز نو پرپر زده است‌ تا رساند باز خود بر بوستان‌ یادش آمد باز ایام قدیم‌ خواب دیده فیل او هندوستان درد دل هرکه را باشد خرد در نزد خلق‌ درد دل هرگز نیارد بر زبان‌ می‌کشد درد و بظاهر خنده رواست‌ درد هرکس در دلش باشد نهان عالم اسباب بی‌جهت جاری نگردد آب و نیز بی‌سبب ابری نشد بر آسمان‌ بی‌سبب هرگز نشد کاری درست‌ عالم اسباب باشد این جهان صحبت با نادان اسب صحبت هیچ با نادان مران‌ مغز نادان را چو چاه خشک دان‌ دلو،هرچه افکنی در چاه خشک‌ دلو درد چاه را نبود زیان مفت‌خور بینی ار شد مفت خور بالانشین‌ او گدا باشد ولی آزاد خان‌ پول ناداده بخفته در لحاف‌ این سر و آن سر نه بلکه در میان (1)پرپر میزند-باز خود را به بوستان رساند-ایام قدیم یادش آمده-فیلش‌ خواب هندوستان را دیده."