Abstract:
سروش یکی از ایزدان آیین مزدیسنا است که همانند بسیاری از مفاهیم و عقاید دورهی پیش از اسلام،در باورهای مردم و آثار ادبی دورهی اسلامی وارد شده،به گونههای مختلف و متعدد تظاهر پیدا کرده است.در آثار ادبی،سروش اغلب به معنی فرشته و پیامآور غیبی به کار میرود و همواره هالهای از خجستگی و شکوه گراگرد نامش وجود دارد.برای پی بردن به پیشینهی اعتقاد به ایزدانی از جمله سروش در دین و فرهنگ ایران باستان و نیز شیوههای انعکاس این مضمون در حماسهی ملی ایران که یکی از برجستهترین آثار ادب فارسی است و رگههای زیادی از باورهای کهن این سرزمین را در خود دارد،به بررسی تطبیقی مندرجات اوستا و برخی متون کهن دیگر با شاهنامهی فردوسی پرداخته خواهد شد تا سیمای این ایزد و نحوهی جلوهگری آن در شاهنامه با استناد مستقیم به مطالب کتابهای مذکور تا حد امکان نمایانده شود.
Machine summary:
"آن یعنی فرمانبرداری و هم به معنی ایزد سروش آمده است.
در بخشی دیگر از«گاهان»به یکی از نقشهای مهم این ایزد اشاره شده است.
اسلحهی مخصوص سروش به صورتهای مختلفی در اوستا ذکر شده است.
این کتاب مورد توجه قرار گرفته،مبارزهی بیامان او با دیوان است که«دیو
یعنی فرمانبری میورزد؟)کیست سروش مقدس که میان ایزدان تواناترین است و
گذشته از اوستا در برخی از متون پهلوی نیز اشاراتی در مورد اعمال این ایزد
قسمت دیگری از وظایف سروش در بندهش چنین یاد شده است:
مورد در بندهش چنین گفته شده است:سروش پرهیزگار گله کرد که«بر من گیتی
»44 نقش سروش در رستاخیز چنین است که او،دیو خشم خونین درفش را خواهد
متون فارسی میانه نیز حفظ شده است و علاوه بر آنها،خویشکاری این ایزد در
64سروش در این راه،راهنمای روان است و از احوال جهان دیگر
از جمله کارهای مهم سروش مقدس این است که در پایان نه هزار سال-که
در فصل 65 نیز کیفیت ستودن سروش بدینگونه بیان شده است:
لغوی سروش یعنی«فرمانبرداری»اشارهای نشده است و شواهدی نیز در این مورد
خورشید دانسته شده است و حال آنکه در متون پهلوی،ایفای این نقش از جانب
این چاپ،بیت دوم را چنین آورده است:چو خورشید برگاه فرخ سروش نشسته سیاوخش با فر و هوش
شاهنامه(به کوشش دکتر دبیر سیاقی)نیز بیت بدین صورت است:چو خورشید بر کاخ فرخ سروش نشسته سیاوخش با فر و هوش
مطالب راجع به سروش و نقش او به تفضیل ذکر شده است.
71 ص 601 از گاتها(ترجمهی دوم)سروش به معنی فرمانبرداری آمده است."