Abstract:
سیاستگذاری ملی ارتباطات نیازمند شناخت نقش و تعیین جایگاه هریک از رسانهها در سپهر توسعه ملی است.اینکه ساختار قدرت سیاسی و مجموعه دولتمردان(به مفهوم عام) چه نگرش و،در عین حال،چه انتظاراتی نسبت به جایگاه رسانهها،هم به صورت نظاممند و هم به شکل مجزا،دارند بر حضور،فعالیت و ایفای نقش رسانهها و روزنامهنگاران تأثیری انکارناپذیر دارد.آخرین مطالعه و تحقیق میدانیای که در مورد رابطه اعتماد مردم به رسانهها با اعتماد آنها به حکومت در سال 1382 در مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها صورت گرفته است،همبستگی بالایی را در این زمینه نشان میدهد.به بیان دیگر،تحقیق مذکور نشان میدهد که اگر مردم به رسانهها اعتماد داشته باشند،به دولت(به مفهوم عام) نیز اعتماد خواهند داشت و،به عکس،اعتماد مردم به دولت با اعتماد آنها به رسانهها رابطه مستقیم دارد.این امر،البته برای رسانهها و از جمله مطبوعات،وضعیت خوشایندی نیست،زیرا اولا بیانگر آن است که مردم سرنوشت رسانهها را به سرنوشت دولت پیوند میزنند و آنها را جدا از هم نمیانگارند و ثانیا شکاف تاریخی دولت-ملت در ایران عملا عدم اقبال یا اعتماد آنها را به رسانهها نیز سبب شده است.از زاویهای دیگر نیز میتوان،از دل این تحقیق،واقعیتی تلخ را استخراج کرد:هرچه دولتمردان ما بکوشند مردم را نسبت به رسانهها و از جمله مطبوعات-به هر دلیل-بدبین سازند عملا باعث میشوند که بلور اعتماد مردم به خود آنها نیز ترک بردارد.سیاست ملی ارتباطات و رسانهها میباید اولا استقلال رسانهها را از دولت به رسمیت بشناسد و آن را تبیین و تضمین کند؛ ثانیا آزادی و کثرتگرایی آنها را بپذیرد؛و ثالثا نسبت و رابطه آنها را با توسعهء ملی تعریف کند.در این میان،مطبوعات به دلیل نقش و جایگاه تاریخی خود در جهان و ایران، اهمیتی مضاعف دارند.
گزارش حاضر میکوشد تا ضمن بررسی و ارزیابی سرگذشت تاریخی مطبوعات به عنوان یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین رسانهها،نکات و محورهای اساسی «توسعه مطبوعات»را که باید در سیاستگذاری ملی ارتباطات و رسانهها مدنظر قرار گیرند به اختصار ترسیم کند.در عین حال،تأکید بر این نکته ضروری به نظر میرسد که سیاستگذاری ملی ارتباطات،پیش و بیش از هر چیز،نیازمند حصول اجماع و توافق در میان دولتمردان و مدیریت عالی سیاسی کشور بر سر استقلال،آزادی و حقوق حرفهای رسانهها،مطبوعات و روزنامهنگاران است.
Machine summary:
در سال 1284 هجری قمری،هشت عنوان روزنامه در ایران منتشر میشدند که کل شمارگان آنها 1115 شماره بود.
این روزنامه،تنها روزنامه ایران است که
به فرد در تاریخ مطبوعات ایران است که با تهماندههای سانسور قبل از مشروطیت آغاز شد
4. قانون مطبوعات باید امکان کنترل مستقیم دولت را بر جریان تولید پیام فراهم کند.
برای رسیدن به این اهداف،لازم است که مطبوعات از هرگونه چالش با قدرت حاکم خودداری ورزند و
1. در این قانون،متقاضی انتشار روزنامه باید تعهد میداد که مفاد قانون مطبوعات را
به این ترتیب و براساس ماده 6 اولین قانون مطبوعات ایران،به هر ایرانی سی ساله که
جرائم مطبوعاتی اولین قانون مطبوعات را که موجب توقیف نشریه میشود میتوان در
متممی در دو ماده برای قانون مطبوعات تصویب کردند با این مضمون که چون،بر طبق
مطبوعات ایران بود که در آن برای انتشار نشریه،علاوه بر داشتن شرایط قبلی،تمکن مالی و
ضمن،در این قانون هیچ ضمانت اجرایی برای جلوگیری از کنترل و سانسور مطبوعات در
هستند که به تازگی این شیوه را برای انتشار مطبوعات برگزیدهاند.
مطبوعات ایران که بر مبنای نظام تنبیهی پایهگذاری شده بود،دادن اعلامنامه برای انتشار
ایجاد شد که رعایت مقررات اخلاق حرفهای روزنامهنگاری را در مطبوعات تضمین کند.
رسید که شورای مطبوعات یک سازمان مطبوعاتی حرفهای مستقل است و در آن
روزنامهنگاری این است که روزنامهها در جستجو،کسب و انتشار اخبار و اطلاعات،باید
رعایت اصول اخلاق حرفهای در مطبوعات یک وظیفهء ضروری است.
تثبیت و توسعه آزادی مطبوعات تشکیل شده است.
برای توزیع مطبوعات در نظر گرفته نشده است.