Abstract:
آنتونیو دوگوا در سال 1601 م.برابر 1010 هـ ق.به عنوان سفیر اسپانیا در ایران به سوی دربار شاه عباس اول صفوی در اصفهان حرکت کرد.سفر وی با دویستمین سالگرد سفارت کلاویخو،نخستین سفیر اسپانیا در ایران در عصر تیمور گورکانی،مصادف بود.پس از مرگ تیمور،شرایط سیاسی دو کشور،به مدت دویست سال اجازهء تجدید روابط را به دو کشور نداده بود،اما از سال 1602 تا 1622 هیئتهای سیاس مختلفی بین دو کشور رفتوآمد کردند.ایران عصر شاه عباس به عنوان قدرتمندترین کشور آسیایی و اسپانیای دورهء فیلیپ سوم،یکی از چند قدرت بزرگ اروپایی،سه دهدف مهم را از برقراری روابط با یکدیگر دنبال میکردند:برقراری و گسترش روابط تجاری،تثبیت موقعیت تجاری و اقتصادی در خلیج فارس و حوزهء اقیانوس هند و اتحاد علیه عثمانی.این سه هدف مهم موجب شد که طی بیست سال یاد شده،چندین هیئت سیاسی بین دو کشور رفتوآمد نمایند،اما بعد مسافت بین دو کشور،رقابت دول اروپایی و جلوگیری مؤثر دولتهای انگلیس و هلند از نفوذ اسپانیا در تجارت شرق،موجب شد که دو کشور به همی اهداف موردنظر خویش دست نیابند.
Machine summary:
"به احتمال بسیار زیاد،او و همراهانش از دویست ساله شدن روابط ایران و اسپانیا اطلاعی نداشتند،اما برای ما پس از گذشت ششصد سال از زمان آغاز روابط بین دو کشور،جالب خواهد بود که بدانیم دهههای نخستین سدههای 15،17 و 18 میلادی،دورههای شکلگیری روابط مستحکم و فعال سیاسی-اقتصادی این دو کشور بوده است.
پس از آنکه رابرت شرلی در نخستین سفارت خود به اسپانیا به پادشاه آن کشور وعده داد که شاه عباس حاضر است با شرایطی چند،تجارت ابریشم ایران به اروپا را به تجار پرتغالی و اسپانیایی منحصر سازد،پادشاه اسپانیا برای یافتن واقعیت امر و تحقیق در اوضاع تجاری ایران، سفیری به دربار شاه عباس فرستاد و او یکی از رجال نامی اسپانیا به نام دن گارسیا دوسیلوا فیگوئروآ(Don Garcia de Silva Fiagveroa)،از خانوادهء معروف و بزرگ فریا بود که همراه با نامه و هدایای گرانبها روانهء ایران شد.
در این شرایط،سفیر اسپانیا برای باز گرداندن اعتماد شاه ایران بسیار کوشید و از همهء توان و استعداد خود در این راه استفاده نمود،اما تحولات سیاسی منطقه به هیچ وجه به نفع گسترش روابط ایران و اسپانیا نبود و با اینکه پس از توقفی طولانی در اصفهان، سرانجام شاه ایران سفیر اسپانیا را در قزوین،پایختخ پیشین صفویان،به حضور پذیرفت،به دلیل اینکه شاه عباس در صدد لشکرکشی به سوی عثمانی بود،فرصت کافی در اختیار سفیر اسپانیا نگذاشت و سفیر اسپانیا در این شرایط امکن هرگونه ابتکار عمل را از دست داد و با دوراندیشی کامل دریافت که شرایط برای او و انجام مأموریتش مناسب نیست و ازاینرو به دستور شاه ایران،از قزوین به اصفهان و سپس بدون دستیابی به نتیجهء قطعی،به بندر گوا رفت."