مقاله: بررسی نظریه ارتباط کلامی یاکوبسن در علم معانی Journal Article

Machine summary:

با توجه به کارکرد ابزارهای علم معانی‌ و توانایی‌هایی که این ابزارها در تأثیربخشی‌ کلام دارند شاید بتوان از یک منظر علم‌ معانی را نوعی مجاز و استعماره به مفهوم‌ وسیع دانست چرا که هرحال جمله‌ای بیان می‌شود و جملهء دیگر یافت می‌شود پس یک جمله جانشین‌ جملهء دیگر می‌شود اما این جانشینی بر مبنای تشابه نیست بلکه بر حسب حال و مقام است یعنی در واقع همنشینی معنایی را شرایط یا همان(یافت موقعیتی)ایجاد می‌کند. پس در معانی همیشه باید معانی ثانوی جملات مدّ نظر باشد و علم معانی بدون آن معنا ندارد و هنر فرستنده در این است که‌ پیام را به گونه‌ای با حال مخاطب هماهنگ سازد که علاوه بر ایجاد ارتباط با او مخاطب معنای ثانویه را نیز از آن دریابد تا آن ارتباط یک‌ ارتباط به اصطلاح بلیغ و مؤثر باشد و اگر فرستنده ارتباط را بدون در نظر گرفتن مقام مخاطب ایجاد کند حال چه در سطح بالاتر و چه‌ پایین‌تر ارتباط مؤثر ایجاد نمی‌شود و کلام از نقش ارجاعی خود تهی‌ می‌شود. مسند الیه رکن بسیار مهمی در یک جمله است بنابراین احوالی که بر آن عارض می‌شود تأثیر زیادی در یک اسناد دارد اما در این مورد نیز همچون موارد دیگر فرستنده با در نظر گرفتن حال مخاطب یکی از این‌ احوال را بر مسند الیه عارض می‌کند.