Abstract:
منطقه اتراپرادش امروزی، در زمان های پیشین «اوده» نامیده می شد. این منطقه در هند از لحاظ تاریخی، سیاسی و فرهنگی، از امتیاز خاصی برخوردار بود و می توان گفت که علم و فکر و فرهنگ، از همین منطقه به سراسر هند منتشر شد. در این نوشتار، تاریخ سیاسی اوده از سال 1132- 1274قمری بررسی خواهد شد.پس از آن که شاهان مغول در هند ضعیف گشتند و با بحران های سیاسی متعددی روبه رو شدند، زمینه برای قدرت گیری والیان و حاکمان مناطق مختلف فراهم شد؛ هم چنین سلطنت مغول از یورش های بیرونی نیز نگران بود. از طرف دیگر، برخی سپه سالاران نیز به حکومت مرکزی پشت کردند و حکومت های خودمختار به وجود آوردند. به تدریج، رابطه سپه سالاران با حکومت مرکزی و دهلی کمتر گشت، و در همین وضعیت، سعادت خان در سال 1132قمری، والی اوده شد و «ایودهیه» را پایتخت خود قرار داد. حکومت جدید بر اساس فرهنگ و تمدن اسلامی و توجه به آموزه های شیعی بنیان نهاده شد؛ بدین روی، بررسی تاریخ سیاسی اوده برای آشنایی با جای گاه این دولت مسلمان و تأثیر آن بر فرهنگ اسلامی و شیعی بسیار مهم و درخور توجه است.
Machine summary:
"بعد از این در هر طرف مملکت، ناامنی پیدا شد و هیچ حکومتی تا مدت ها استحکام نیافت و در منطقه های مختلف، بین حکم ران جنگ درگرفت و کشمکش، اوده (ایودهیه) را به منطقه ای ناامن تبدیل کرد و مرکزیت خودش را نیز از دست داد و تمام منطقه بین چند نفر تقسیم شد و قدرت در بعضی جاها، به دست راجپوت ها رسید.
با دادن این عنوان به وی، عظمت او در بین مردم بیشتر شد و وضعیت روز به روز بهتر گشت، چون سعادت علی خان در زمان خود، تمام امور و شعبه های اوده را طوری منظم کرده بود که در زمان غازی الدین، هیچ گونه کمبودی واقع نشد و پادشاه از همان چیزها استفاده می کرد.
در این جنگ او ابتدا به پیروزی رسید، ولی در نهایت شکست خورد و به هم راه رمضان علی و چهار هزار لشکر به نیپال فرار کرد و طبق گفته تاریخ نویسان، دوران حکومت نوابان اوده بعد از واجدعلی شاه به پایان رسید.
در زمان واجدعلی شاه نیز که کمپانی می خواست منطقه اوده را به تصرف خود درآورد، مادر او که ملکه کشور بود، نپذیرفت؛ به همین سبب، هم راه چهل نفر در بیست اگوست به انگلیس رفت و در چهارم جولای سال 1857 با ملکه ویکتوریا جلسه زنانه تشکیل داد در این نشست، هیچ گونه توافقی حاصل نشد و جلسه به روز دیگر موکول شد."