Abstract:
ناشنوایی به عنوان یک واقعیت موجود در دنیا، ریشهای طولانی در تاریخ دارد اما آموزش ناشنوایان بعنوان یک ضرورت طی چند قرن گذشته مورد توجه قرار گرفته و به آن پرداخته شده است.در این مطلب علل توجه به آموزش این گروه از همنوعان و افراد پیشگام در این زمینه و شیوههای آموزشی موجود مورد بحث و بررسی قرار میگیرد و روش شنیداری تک حسی،روش شفاهی،روش شفاهی همراه با مکملهای لبخوانی،روش شفاهی همراه با هجیکردن انگشتان، روش همزمانی با ارتباط دوحسی تکزبانی،روش ارتباط دوحسی دوزبانی و ارتباط دیداری تکحسی توضیح داده میشود.
Machine summary:
"نوشتن را در آموزش ناشنوایان مورد تأکید قرار داد و
و هرگز اندیشهی خود را در بوتهی آزمایش قرار نداد و به استفاده از زبان اشاره نیندیشید.
به دو خواهر دوقلوی ناشنوا که از اشاره برای ارتباط بین
این باور بود زبان اشاره،زبان طبیعی ناشنوایان است.
با دیگر پیشگامان آموزش ناشنوایان به این دلیل که
دیگر پیشگامان آموزش ناشنوایان برای عموم،رفاه
مختلفی از آلمان به چندین کودک ناشنوا آموزش داد و در سال 8771 میلادی آموزشگاهی در شهر لایپزیک81
اولویت آموزش و زبان اشاره را به این سبب زیانبار
استفاده میکرد بر این باور بود که کودکان ناشنوا زبان را
درست دستور زبان باید به همان روش کودکان شنوا و
برای آموزش استفاده میکردند و بیشتر آنها به آموزش
شده)به اهمیت گفتار همچون زبان اشاره باور پیدا کرد
آموزش فراگویی در تمام مدارس ناشنوایان طرفداری
ناشنوایان را گرد هم میآورد)و زبان اشاره(که باور
آموزگارانی را برای ناشنوایان با این روش در کالج ملی
روش آموزش شفاهی بیچون و چرا فراگیر بود.
آموزگاران کودکان ناشنوا بر این باورند بیشتر ناشنوایان
در ایالات متحده خدمات زبان اشاره برای ناشنوایان
آموزش را در بیشتر کودکان دارای آسیب شنوایی حل
کودک علاوه بر گفتار از اشاره استفاده میکنند.
علاوه بر اشاره چندین نوع روش دستی برای تسهیل
های ارتباط دوحسی برای کودکان ناشنوا استفاده می-
روش آموزش ناشنوایان قابل تشخیصاند:شنیداری،
ناشنوا است بهطور همزمان با گفتار و اشاره بیان
زبان اشاره در موقعیتهای دیگر استفاده میکنند در
آموزش زودهنگام اغلب برای والدین شنوایی که
کند،تعداد اندکی به استفاده از زبان اشاره برای آموزش"