Abstract:
در اندیشه امام خمینی(ره)، با توسعه حوزه مسئولیتهای نظام اسلامی، هدف ازتاسیس چنین نظامی در سه سطح ملی، منطقهای (اسلامی) و جهانی تعریف میشود. لذا رویکرد جامع ایشان به نظام سیاسی اسلام در دوران عدم قیادت امام معصوم، ازنوع برونگرا و جهانگرایانه است. یعنی ایشان تلاش در جهت توسعه نفوذ اسلام در دنیا را مسئولیت اصیل دولت اسلامی در ورای مرزهای ملی میداند. درمنظرامام، راه موفقیت چنین رویکرد جهانگرایانه اسلامی، در صدور انقلابی است که به تحقق یک حکومت اسلامی کارآمد انجامیده است. اندیشه صدور، آرمان مشترک اغلب انقلابهاست که البته نوع و ماهیت چنین اقدامی در انواع آنها متفاوت است. در اندیشه و سیره سیاسی امام خمینی مبتنی بر مبانی دینی، صدور دارای مختصات خاص خود است. در این رویکرد آرمانگرایی واقعبینانه، صدور انقلاب اسلامی یک راهبرد با دو وجه راهبردی است که بر اساس نفع طرفین، به تامین منافع ملی توامان با پیگیری مسئولیتهای فراملی میانجامد.
In the eyes of Imam Khomeini, the ultimate aims of founding an Islamic government, with the expand responsibilities of which are defined in three levels of national, regional, and universal. At the absence of infallible imam, therefore, the general approach of his toward the Islamic political system is of the kind of universal and international. In other word, he considered spreading Islam to the whole world as the authentic responsibility of Islam out side the national borders .Only when such an approach would happen that, the thought from which an Islamic government is born be exported. Such export, of course, with different kinds and essence, is what most of revelations dreamed of. In Imam Khomeini's thought and action, such export based on religious fundamentals had had its own forms and structures. This realistic and ideal approach has twofold of purposes that base on mutual interests seeks for national interests and acts upon the international duties.
Machine summary:
صدور انقلاب، به مثابه نقشه راه جهان گرایی دراندیشه سیاسی امام خمینی(ره) محمود پروانه<FootNote No="15" Text="دانشآموخته کارشناسیارشد علوم سیاسی"/> <H1>چکیده</H1> در اندیشه امام خمینی(ره)، با توسعه حوزه مسئولیتهای نظام اسلامی، هدف ازتأسیس چنین نظامی در سه سطح ملی، منطقهای (اسلامی) و جهانی تعریف میشود.
در رویکرد امام خمینی(ره) نیز، صدور ارزشهای انقلاب به عنوان نقشه راه توسعه حوزه نفوذ اسلام و تحقق آرمانهای بزرگی چون آزادی، استقلال و رفاه جهانی معرفی و اتخاذ شده است (صحیفه امام، ج13، 281 و ج21، 81) در این منظر صدور، زمینهساز قیام مصلح کل و منجی عالم و جهانگیری اسلامی است( همان، ج20، 345).
در اینجا این سؤال مطرح میشود که در رویکرد جهانگرایانه انقلاب، چه نسبتی بین این مسئولیت فرا ملی با منافع ملی دولت اسلامی برقرار میشود؟ باید گفت از منظر امام خمینی، صدور انقلاب یک راه است با دو وجه راهبردی (پروانه، 1387، 236-229).
امام خمینی معتقد است که اگر این نقطه کانونی(امالقری) در بسته بماند و در مرزهای جغرافیایی محبوس شود، قطعا شکست خواهد خورد (صحیفه امام، ج12، 203، ج15، 239-238) لذا این الهامبخشی جهانی عامل توسعه عمق راهبردی امالقری است (محمدی، 1387، 12) که با کمترین هزینه، مرزهای قدرت نرم و سخت آن را گسترش داده و پشتیبانی قابل اتکایی را برای خود ایجاد میکند (حشمت زاده، 1385، 288) و خطوط خطر را از مرزهای انقلاب اسلامی به عنوان هسته مرکزی دور و عامل بازدارندگی دفاعی و صیانت از موجودیت آن است (صحیفه امام، ج12، 203 و ج 15، 239- 238).
در پاسخ به این برداشت باید گفت که منظور امام خمینی از ستیز با حکومتهای ضد اسلامی، حضور نیروها و اقدام مستقیم انقلاب اسلامی ایران در مرزهای ملی سایر کشورها نیست، بلکه دعوت به اقدام توسط خود مردم آن کشورهاست و آن هم با توجه به نوع رویکرد امام از نوع انقلاب نرم و فرهنگی.