Abstract:
قطعنامه 1929 شورای امنیت به عنوان چهارمین قطعنامه این شورا علیه جمهوری اسلامی ایران و با تلاش بیوقفه دستگاه دیپلماسی آمریکا در 19 خرداد 1389 به تصویب رسید و جز ترکیه و برزیل که به آن رأی منفی دادند و لبنان که ممتنع بود،پنج عضو دائم شامل:آمریکا،فرانسه،انگلیس،روسیه و چین و هفت کشور غیردائم شورا یعنی اتریش،بوسنی،و هرزگوین،ژاپن،مکزیک،گابن،نیجریه و اوگاندا با رأی مثبت خود این قطعنامه مذکور را مطرح و آن را از تصویب گذراند.با روند تقابلی موجود بین تهران و واشنگتن،قطعنامه جدید که 23 روز بعد از بیانیه تهران صادر شده، بیاعتمادی ایران به غرب را به مراتب تشدید نموده است.در این مقاله ضمن تجزیه و تحلیل مکانیزم تحریمهای بین المللی و ارائه سابقهای از تحریمهای بین المللی به نقش سازمان ملل و قدرتهای بزرگ در اعمال این تحریمها و نقش دوطرفه هزینه تحریمهای بین المللی برای کشورهای تحریمکننده و کشورهای هدف تحریم توجه شده و روی وجه غالب تحریمهای مالی در مقابل تحریمهای تجاری در دوره اخیر تأکید شده است.
Machine summary:
تحريم هاي بين المللي: نگاهي به تصويب قطعنامه ١٩٢٩ شوراي امنيت 1 عزيز منصوري قطعنامه ١٩٢٩ شوراي امنيت به عنوان چهارمين قطعنامه اين شورا عليه جمهوري اسلامي ايران و با تلاش بي وقفه دستگاه ديپلماسي آمريکا در ١٩خرداد ١٣٨٩ به تصويب رسيد و جز ترکيه و برزيل که به آن رأي منفي دادند و لبنان که ممتنع بود، پنج عضو دائم شامل : آمريکا، فرانسه ، انگليس ، روسيه و چين و هفت کشور غيردائم شورا يعني اتريش ، بوسني و هرزگوين ، ژاپن ، مکزيک ، گابن ، نيجريه و اوگاندا با رأي مثبت خود اين قطعنامه را تصويب نمودند.
در اين مقاله ضمن تجزيه و تحليل مکانيزم تحريم هاي بين المللي و ارائه سابقه اي از تحريم هاي بين المللي به نقش سازمان ملل و قدرت هاي بزرگ در اعمال اين تحريم ها و نقش دوطرفه هزينه تحريم هاي بين المللي براي کشورهاي تحريم کننده و کشورهاي هدف تحريم توجه شده و روي وجه غالب تحريم هاي مالي در مقابل تحريم هاي تجاري در دوره اخير تأکيد شده است .
در اين مقاله از تحريم به عنوان ابزار جديد در دست دستگاه سياست خارجي اين کشور نام برده ، افزوده است طي سال هاي ١٩٩٣ تا ١٩٩٦ تعداد ٦١ قانون و بخشنامه در ارتباط با اعمال تحريم هاي اقتصادي عليه ٣٥ کشور در آمريکا تصويب شده است .
آمريکا به عنوان اصليترين کشور به کار گيرنده تحريم ها در دوره پس از جنگ دوم جهاني از اين حربه يعني محدوديت واردات بيشتر با اهداف سياسي استفاده نموده است .
٥. اعمال فشار به کشور هدف جهت تغيير اساسي سياست هايش : در اين زمينه تحريم هاي اعمال شده به عراق در جنگ اول خليج فارس براي استرداد کويت قابل ذکر است .