Abstract:
هدف این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته برنامة پیادهروی بر کیفیت، کمیت و برخی پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب (TG, TC, HDL) در مردان سالمند بود. به این منظور 20 مرد سالمند سالم (با میانگین سنی 24/7?4/72 سال، قد 11/6 ?59/163 سانتیمتر و وزن 19/9?31/68 کیلوگرم) به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفرة پیادهروی و شاهد تقسیم شدند. آزمودنیها در گروه پیادهروی به مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 – 30 دقیقه با شدت 75 – 60 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره روی نوارگردان تمرین کردند. کیفیت خواب آزمودنیها توسط پرسشنامة کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) و کمیت خواب توسط ثبت طول مدت خواب مفید شبانة آزمودنیها ارزیابی شد. متغیرهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب نیز (TG, TC, HDL)، قبل و بعد از هشت هفته پیادهروی توسط نمونهگیری خون سنجیده شد. نتایج نشان داد که در گروه پیادهروی کیفیت خواب آزمودنیها 31 درصد بهبود یافت و کمیت خواب نیز 45 دقیقه افزایش داشت که از لحاظ آماری معنیدار بود (05/0P<). بهعلاوه، در گروه پیادهروی تغییرات TC و HDL بهبود معنیداری داشت (05/0P<). نتایج آزمون t مستقل هم نشان داد که کیفیت و کمیت خواب بین دو گروه پیادهروی و شاهد تفاوت معنیداری داشت (05/0P<). با این حال هیچ رابطهای بین تغییرات کیفیت و کمیت خواب با تغییرات متغیرهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب مشاهده نشد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت هشت هفته پیادهروی کیفیت و کمیت خواب را به همراه برخی از پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب در سالمندان بهبود میبخشد و بهعنوان راهی برای درمان مشکلات خواب در سالمندان مفید خواهد بود.
Machine summary:
"نتایج نشان دادکه در گروه پیادهروی کیفیت خواب آزمودنیها 31 درصد بهبود یافت و کمیت خواب نیز 45 دقیقه افزایش داشت که از لحاظآماری معنیدار بود(0/05< P .
بنابراین میتوان نتیجه گرفت هشت هفته پیادهروی کیفیت و کمیت خواب را به همراه برخی از پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط باخواب در سالمندان بهبود میبخشد و به عنوان راهی برای درمان مشکلات خواب در سالمندان مفید خواهد بود.
روش تحقیق با توجه به اینکه هدف از این پژوهش بررسی اثر هشت هفته برنامۀ تمرین پیادهروی بر کیفیت،کمیت وبرخی پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب (LDH,CT,GT) در مردان سالمند بود،روش مورد استفادهدر این پژوهش از نوع نیمهتجربی است.
ارتباط بین تغییرات کیفیت و کمیت خواب با تغییرات GT,CT,LDH در گروه پیادهروی (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری براساس نتایج پژوهش حاضر بین تغییرات پیشآزمون و پسآزمون کیفیت و کمیت خواب در اثر هشت هفتهپیادهروی،ارتباط معنیداری وجود دارد(31 درصد بهبود در کیفیت خواب و 45 دقیقه افزایش در طول مدت خواب).
این موضوع با نتایج پژوهش کینگ و همکارانش(1997)،الاسکی و همکارانش(2007)ابای وهمکارانش(2008)و ژوزف نورمن و همکارانش(2000)مبنی بر اینکه تغییرات کیفیت و کمیت خواب در اثرفعالیت هوازی و پیادهروی معنیدار بوده است همخوانی دارد.
ژوزف نورمن و همکارانش(2000)،در مورد آزمودنیهایی که از مشکلاتخواب رنج میبردند،تحقیق کردند،به طوری که آزمودنیها دچار انسداد راههای هوایی بودند و طی خواب دچارقطع تنفس طولانی مدت میشدند و این مسئله موجب کاهش چشمگیر کیفیت و کمیت خوابشان شده بود.
در پژوهش حاضر نیز شاید افزایش هورمون رشددر اثر پیادهروی موجب بهبود معنیداری در کیفیت و کمیت خواب مردان سالمند شده است."