Abstract:
تجربه گروهی دانشجویان در محیط دانشگاه با مجموعه پیچیده ای از تجارب و تعاملات همراه بوده و در صورت سازنده بودن، آثاری همچون توسعه سرمایه انسانی را در پی داشته و در غیر این صورت می تواند در قالب موانع مشارکت، تعامل آزاد آنان را مسدود نماید. از جمله این موانع وجود دوگرایی هایی می باشد که دانشجویان فرهنگ ها و قومیت ها به دلایل مختلف و از جمله ضعف در احترام نسبت به فرهنگ یکدیگر از هم جدا مانده و از مشارکت اجتماعی و سهیم شدن در تجارب دو جانبه محروم می گردند. تحقیق کیفی حاضر به روش قوم نگاری در سطوح برنامه درسی پنهان از نظر سیلور و الکساندر و با هدف بررسی وضعیت احترام به تنوع فرهنگی در الف) تعامل دانشجویان با یکدیگر، ب) تعامل دانشجویان با اساتید و ج) محیط و فضا و با مطالعه یکساله برروی 40 نفر از دانشجویان کارشناسی در سه گروه علوم انسانی، فنی و مهندسی و علوم پایه انجام گردیده است. یافته های تحقیق که با استفاده از ابزارهای متنوع کیفی شامل اتوبیوگرافی، مشاهده، مصاحبه، یادداشت برداری، ژورنال نویسی ، ضبط صدا، فیلم برداری و بررسی مستندات به دست آمده اند ، حاکی از آن است که دانشجویان تجارب متفاوتی را در فرایند تحصیل خود در مورد فرهنگ و قومیتشان به دست آورده اند که محققان از طریق تحلیل محتوایی آن ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند.
Group interaction among students at university is a complex series of experiences that، if productive، may result in human resource development. Otherwise، it might hinder and block their open interactions. Among the obstacles are dichotomies between cultures and ethnicities that are somehow isolated، undervalued and underpresented in the larger society. In this qualitative study، a sample of 40 undergraduate students was approached using ethnography method to investigate hidden curriculum with emphasis on: a) their mutual interactions; b) their interactions with academics; and c) the context of interactions. Data were collected through autobiographies، observations، interviews، note takings، journals، tape recordings، films، and documents analyses. Results showed that students had different experiences during their through interaction with their peers and tutors.
Machine summary:
"loV,2102 smetsyS lanoitacudE ni توسعه سرمایه انسانی در آموزش عالی از طریق احترام به تنوع فرهنگی دانشجویان hguorht noitacudE rehgiH ni secruoseR namuH fo tnempoleveD ehT stnedutS eht fo ytisreviD larutluC gnitcepseR دریافت مقاله:1390/2/10؛دریافت نسخه نهایی:1390/5/16؛پذیرش مقاله:1390/9/13 علیرضا عراقیه{o1o}،کورش فتحی واجارگاه{o2o}،نادر برزگر{o3o}و سعید مرادی{o4o} چکیده: {IBتجربه گروهی دانشجویان در محیط دانشگاه با مجموعهپیچیدهای از تجارب و تعاملات همراه بوده و در صورت سازنده بودن،آثاریهمچون توسعه سرمایه انسانی را در پی داشته و در غیر این صورت میتوانددر قالب موانع مشارکت،تعامل آزاد آنان را مسدود نماید.
برنامه درسی پنهانی که در نظامآموزش عالی وجود دارد،تحت تأثیر شرایط اجتماعی،فرهنگی و تاریخی خارج از این نظاممیباشد و در صورتی که شرایط اجتماعی و فرهنگی در راه تعامل گروهی بین فرهنگها وقومیتها موانع و یا سدی را ایجاد نموده و به مشارکت گروهی خلل وارد کند از دیدگاه دیوییمیتواند منجر به تضعیف روحیهی تجربهگرایی مشترک گردیده و امکان تعامل و رشد انسانی رادر محیطهای تعلیم و تربیتی کاهش دهد(گوتک،1384:141).
این در حالی است که به استناد برخی پژوهشها به نظر میرسد جایگاه احترام به تنوعفرهنگی در بین دانشجویان مورد کمتوجهی قرار گرفته و بحث و مذاکره در مورد مسائل قومی ونژادی و فرهنگی برای دانشجویان دشوار بوده و آنان جهت گسترش ارزشهای حرفهای خود وداشتن فهمی کلنگر از قومیت و فرهنگها به پشتیبانی و درک نکات مبهم نیاز دارند(جان؛تام ووال،2008){o1o}.
این رویکرد سبب بهبود رشد شناختی فراگیران،افزایش درک نژادی و قومی آنها،تقویت حس اجتماعی و مشارکت مدنی آنها،بهبودحساسیتهای فرهنگی فراگیران،افزایش کیفیت عملکرد آنها و بهبود تعامل در کلاسهایدرس شده(فرناندز،2010)و در نهایت تبیین احترام به تنوع فرهنگی در نظام آموزش عالیمیتواند زمینه عملکرد بهتر دانشجویان را فراهم نموده(فیضا و کریستین{o3o}،2010)و عامل کلیدیدر توسعه سرمایه انسانی در یک جامعه چند فرهنگی محسوب گردد(هاوکینز{o4o}،2010)."