Abstract:
پژوهش حاضر به بررسی رابطه میان برخی از ویژگیهای برآمده از کیفیت سود با بحران مالی میپردازد. از این رو، برای محاسبة خصوصیتهای کیفی سود از برخی از الگوهای رایج در ادبیات موضوع بهره گرفته شد و به منظور بررسی احتمال بروز بحران مالی و ورشکستگی از سه معیار کلی و دو معیار بومی استفاده شد. در این راستا اطلاعات 3371 سال شرکت جمع آوری گردید و آزمونهای آماری برآمده از فرضیههای پژوهش مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که در اکثر موارد رابطة بحران مالی با خصوصیتهای برآمده از ویژگیهای کیفی سود معنادار بوده است. این ارتباط در خصوص تعریف خاص ورشکستگی در قانون تجارت جمهوری اسلامی ایران نیز معنادار بود. پژوهش حاضر با تقسیم بندی شرکتهای مختلف در چهار پرتفوی بر حسب میزان سلامت مالی (دور بودن از احتمال ورشکستگی) به این نتیجه رسید که در اکثر موارد، ارتباط در پرتفوی آخر (شرکتهای ناسالم از منظر بحران مالی) به مراتب دارای معناداری بیشتر نسبت به شرکتهای موجود در سایر پرتفویها است. در ضمن، نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که میزان استفاده از اقلام تعهدی در پرتفوهای متفاوت که نسبت به میزان احتمال ورشکستگی رتبه بندی شده بودند، به مراتب مختلف است. در نهایت با بررسی نحوه توزیع به کارگیری اقلام تعهدی در شرکتهای گروه بندی شده بر اساس ماده 141 قانون تجارت نیز به نتایج مشابهی دست یافت. به نحوی که توزیع میزان استفاده از اقلام تعهدی در شرکتهای ورشکسته دارای چولگی است.
Machine summary:
"پژوهش حاضر با تقسیم بندی شرکتهای مختلف در چهار پرتفوی بر حسب میزان سلامت مالی (دور بودن از احتمال ورشکستگی) به این نتیجه رسید که در اکثر موارد، ارتباط در پرتفوی آخر (شرکتهای ناسالم از منظر بحران مالی) به مراتب دارای معناداری بیشتر نسبت به شرکتهای موجود در سایر پرتفویها است.
به بیانی دیگر، سوال اصلی آن است که آیا شرکتها در زمان مواجهشدن با خطر ورشکستگی و بحران مالی اقدام به رفتار متفاوتی در گزارشگری سود میکنند؟ از منظری دیگر، آیا مدیران کیفیت سود خود را در زمان مواجه شدن با خطر بحران مالی تغییر میدهند؟ به منظور پاسخگویی به سوالات بیان شده مفروضاتی به قرار زیر مورد آزمون قرار گرفت: فرضیه اول: میان میزان استفاده شرکت از اقلام تعهدی و شاخصهای بحران مالی رابطة آماری وجود دارد.
در ضمن، پژوهش حاضر با تقسیم بندی شرکتهای مختلف در چهار پرتفوی بر حسب میزان سلامت مالی (دور بودن از احتمال ورشکستگی) به این نتیجه رسید که در اکثر موارد ارتباط در پرتفوی آخر (شرکتهای ناسالم) به مراتب دارای معناداری بیشتر نسبت به شرکتهای موجود در سایر پرتفویها است.
یادداشتها 1- Ex-post 2- Ex-Ante 3- Bellovary 4- Schroeder 5- Lev 6- Wolk 7- Non-Discretionary Accruals 8- Discretionary Accruals 9- Richardson 10- Hirshleifer 11- Zhang 12- Lo 13- Dechow 14- Altman and Hotchkiss 15- Failure 16- Insolvency 17- Default 18- Bankruptcy 19- Beaver 20- Z-score 21- Belkaoui 22- Springate 23- Fulmer 24- این ماده چنین بیان میدارد: «اگر بر اثر زیانهای وارده حداقل نصف سرمایه شرکت از میان برود، هیأت مدیره مکلف است بلافاصله مجمع عمومی فوق العادة صاحبان سهام را دعوت نماید تا موضوع انحلال یا بقای شرکت مورد شور و رای واقع شود."