Abstract:
هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط سطوح استراحتی و تغییرات ویسفاتین طی فعالیت حاد استقامتی با آمادگی هوازی و ترکیب بدن بود. بدین منظور 46 آزمودنی (میانگین±انحراف معیار؛ سن، 1/16±9/42 سال؛ قد، 4/5±8/171 سانتی متر؛ وزن 7/9±6/73 کیلوگرم) در تحقیق حاضر شرکت نمودند. در یک جلسه ابتدا ویژگی های ترکیب بدنی شامل وزن، نسبت دور کمر به باسن (WHR) و شاخص توده بدنی (BMI) اندازه گیری شد و پس از 5 دقیقه گرم کردن عمومی، حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) آزمودنیها با استفاده از آزمون فزآینده و بر روی دوچرخه ارگومتر تعیین گردید. به فاصله یک هفته آزمودنیها یک جلسه فعالیت حاد استقامتی با شدت 60 درصد Vo2max و به مدت 30 دقیقه بر روی دوچرخه انجام دادند. دو نمونه خونی قبل و بلافاصله پس از فعالیت گرفته شد و برای اندازهگیری گلوکز و ویسفاتین مورد استفاده قرار گرفت. جهت بررسی ارتباط سطوح استراحتی ویسفاتین و تغییرات آن در پاسخ به فعالیت با سایر فاکتورها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین سطح سرمی ویسفاتین با آمادگی هوازی (265/0=، p17/0=r) و فاکتورهای ترکیب بدنی ارتباط معناداری وجود ندارد (05/0
Machine summary:
"علاوه بر این نتایج همبستگی نشان داد آمادگی هوازی با سطوح استراحتی گلوکز و تغییرات آن در پاسخ به فعالیت )310/0 p,263/0- r( ارتباط منفی و معناداری دارد.
ازاینرو تحقیق حاضر طراحی شد تا ارتباط سطوح استراحتی ویسفاتین،تغییرات آن در پاسخ به فعالیت حاد استقامتی با آمادگی هوازی و ترکیب بدن مردان سالم را مورد بررسی قرار دهد.
با توجه به طبیعی بودن دادهها برای بررسی همبستگی سطوح استراحتی ویسفاتین و تغییرات آن در پاسخ به فعالیت حاد استقامتی با آمادگی هوازی و ترکیب بدن از همبستگی پیرسون استفاده شد.
نتایج آزمون همبستگی ارتباط معناداری را بین سطوح استراحتی ویسفاتین با آمادگی هوازی(نمودار 1) 562/0-p,71/0-r ،شاخص توده بدن 306/0-p,80/0-r ،درصد چربی 695/0 p,80/0-r و RHW )401/0 p,42/0-r( نشان نداد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) علاوه بر بررسی دادههای سطوح استراحتی،بررسی تغییرات ویسفاتین پس از فعالیت حاد استقامتی نشان داد تغییرات ویسفاتین ارتباط مثبت و معناداری با آمادگی هوازی 810/0- p,43/0-r و تغییرات گلوکز 310/0-p,363/0-r دارد(نمودارهای 2 و 3).
به همین دلیل ارتباط تغییرات ویسفاتین در پاسخ به فعالیت حاد استقامتی با آمادگی هوازی و ترکیب بدن در تحقیق حاضر مورد بررسی قرار گرفت و نتایج ارتباط مثبت و معنادار تغییرات ویسفاتین سرم با آمادگی هوازی را نشان داد.
اما پاسخ بیشتر ویسفاتین به فعالیت حاد استقامتی در افراد دارای سطح بالای آمادگی هوازی،بیشتر به دلیل بهبود مکانیسمهای برداشت از گلوکز توسط بافتها و نیز جهت کاهش گلوکز خون از طریق افزایش ترشح انسولین از سلولهای بتای پانکراس است."