Abstract:
هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات 8 هفته تمرین قدرتی و استقامتی بر سطح ویسفاتین پلاسما در مردان میانسال بود. بدین منظور 28 مرد میانسال سالم (سن: 38.3±4.7 سال، قد: 173.5±5.9 سانتی متر و شاخص توده بدن 25.9±2.9 کیلوگرم بر مترمربع میانگین± انحراف معیار) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه کنترل (n=10)، گروه تمرینات قدرتی (n=9) و گروه تمرینات استقامتی (n=9) قرار گرفتند. تمرینات قدرتی به مدت 8 هفته با 65 - 80 درصد یک تکرار بیشینه، 8 - 12 تکرار، 2 - 4 نوبت و 3 جلسه در هفته انجام شدند. تمرینات استقامتی نیز به مدت 8 هفته با شدت 65 – 80 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 20 – 34 دقیقه و 3 جلسه در هفته صورت گرفت. نتایج نشان داد که 8 هفته تمرینات قدرتی و استقامتی موجب کاهش معنی دار درصد چربی (به ترتیب 5.4 و 8.8 درصد)، نسبت دور کمر به لگن (2.2 درصد در هر گروه) و غلظت ویسفاتین پلاسما (به ترتیب 19.7 و 29.6 درصد) شده است (P<0.05). از طرف دیگر حداکثر اکسیژن مصرفی پس از اعمال تمرینات قدرتی و استقامتی افزایش پیدا کرد (به ترتیب 13.1 و 15.8 درصد) که این افزایش نسبت به گروه کنترل نیز معنی دار بود (P<0.01). علاوه بر این، ارتباط مثبت معنی داری بین سطح اولیه ویسفاتین با درصد چربی و سطح تری گلیسرید مشاهده شد (P<0.05). به طور کلی می توان عنوان کرد که 8 هفته تمرینات قدرتی و استقامتی به واسطه کاهش توده چربی موجب کاهش غلظت ویسفاتین پلاسما در مردان میانسال می شوند و تمرینات استقامتی نسبت به تمرینات مقاومتی، تاثیر بیشتری در کاهش سطح ویسفاتین پلاسما دارند.
Machine summary:
"از طرف دیگر حداکثر اکسیژن مصرفی پس از اعمال تمرینات قدرتی و استقامتی افزایش پیدا کرد(به ترتیب 13/1 و 15/8 درصد)که این افزایش نسبت به گروه کنترل نیز معنیدار بود )10/0<p( علاوه بر این،ارتباط مثبت معنیداری بین سطح اولیه ویسفاتین با درصد چربی و سطح تری گلیسرید مشاهده شد 50/0<p .
بنابراین تحقیق حاضر به منظور مشخص ساختن اثرات 8 هفته تمرین قدرتی و استقامتی بر تغییرات توده چربی و سطح ویسفاتین پلاسما و همچنین مقایسه اثرات این دو نوع شیوه تمرینی در مردان میانسال انجام شده است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد پس از 8 هفته فعالیت قدرتی و استقامتی،غلظت ویسفاتین پلاسما به ترتیب 19/7 و 29/6 درصد کاهش داشته و این کاهش نسبت به گروه کنترل معنیدار است )50/0<P( .
از آنجایی که ارتباط مثبت و معنیداری بین سطح ویسفاتین پلاسما و درصد چربی بدن قبل و پس از دوره تمرینی مشاهده شد و تحقیقات دیگر از جمله برندت و همکاران(2005)نیز نشان دادهاند که ویسفاتین با درصد چربی بدن ارتباط مثبت دارد و این ارتباط مستقل از عوامل دیگر همچون وزن و شاخص توده بدن است3،بنابراین بررسی تغییرات سطح ویسفاتین پلاسما با رویکرد بهبود ترکیب بدن نیازمند تحقیقات بیشتری است.
نتیجهگیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد 8 هفته تمرینات قدرتی و استقامتی موجب کاهش سطح ویسفاتین پلاسما شدهاند و تمرینات استقامتی در مقایسه با تمرینات قدرتی از اثرگذاری بیشتری داشتهاند از آنجا که در این تحقیق بهبود مؤثری در ترکیب بدن بر اثر هر دو نوع شیوه تمرینی به وجود نیامد، ممکن است کاهش سطح ویسفاتین پلاسما به دلیل تغییرات در مقاومت به انسولین،عوامل التهابی و یا ترکیبی از اینها باشد که نیازمند تحقیقات بیشتری است."