Abstract:
هدف از انجام این پژوهش، مطالعه مصرف امگا-3 و فعالیت ورزشی شدید غیر هوازی بر برخی عوامل التهابی در موشهای نر است. به همین منظور160سر موش نر از نژاد سوری با میانگین سنی2 ماه و میانگین وزنی 3 ± 3 6 گرم انتخاب و به چهار گروه کنترل (40 سر)، مکمل (40سر)، تمرین (40 سر) و مکمل – تمرین (40سر) تقسیم شدند. در ابتدا 10 سر موش از هر گروه جهت تعیین مقادیر پیش آزمون متغیرها کشته شدند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته و هر هفته شامل سه جلسه دویدن روی تردمیل بر اساس سرعت، شیب و مدت زمان دویدن بود. هر روز به مدت 8 هفته مقدار 2/0 میلی لیتر امگا3 به موشهای دو گروه مکمل و مکمل -تمرین خورانده شد. برای اندازه گیری سطوح IL-17 ، CRP و CPK از 10 سر موش هر گروه، نمونه خونی گرفته شد بدین صورت که هر دو هفته یک بار قبل از شروع تمرینات و پس از پایان تمرینات (پنج نوبت). برای تعیین تفاوت بین گروهها از روش تحلیل واریانس تعاملی ( ANOVA ) استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت معناداری در سطوح IL-17 ، CRP و CPK در بین گروهها وجود دارد . همچنین آزمون تعقیبی نشان داد این تفاوت بین گروه تمرینی با گروههای مکمل و مکمل – تمرین است ( p<0.05 ). نتایج کلی نشان می دهد در زمانی که فعالیت ورزشی شدید غیر هوازی انجام می شود، مصرف مکمل امگا3 یا باعث کاهش و یا حداقل منجر به کاهش شیب افزایشی فاکتورهای التهابی می شود
Machine summary:
"در تحقیقی دیگر نیز مشخص شد انجام ورزش برونگرا(دویدن در سراشیبی)همراه با مصرف AHD به مدت دو هفته،شاخصهای التهابی 6-LI ، PRC و KPC را کاهش میدهد اما زمانی که این فعالیت ورزشی همراه با یک هفته مصرف مکمل باشد،کاهش در این شاخصهای التهابی روی نمیدهد8.
با استفاده از آزمون تعقیبی مشخص شد بعد از شش هفته مصرف مکمل،میزان این سایتوکین کاهش معناداری پیدا میکند(گروه مکمل)اما فعالیت ورزشی شدید غیر هوازی بعد از همین مدت باعث افزایش معنادار آن میشود(گروه تمرینی).
اما نتایج نشان داد با مصرف مکمل در زمان اجرای تمرینات غیر هوازی تغییر معناداری در این هشت هفته اتفاق نمیافتد(گروه مکمل-تمرین) )50.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد با مصرف مکمل APE و AHD و فعالیت ورزشی شدید غیر هوازی،تفاوت معناداری در سطوح پلاسمایی 71-LI ، PRC و KPC در بین گروهها مشاهده میشود.
با توجه به نتایج فوق میتوان گفت شدت یا مدت فعالیت ورزشی،عاملی مهم در افزایش تولید اینترلوکین-17 است اما مصرف مکمل میتواند این نتیجه را تغییر دهد بنابراین در تحقیق حاضر روشن شد در هر دو گروه مکمل و مکمل-تمرین،پس از هشت هفته مصرف مکمل امگا 3،میزان این سایتوکین کاهش یافته است.
به نظر میرسد به منظور تأثیر امگا-3 بر PRC بایستی به مدت زمان مصرف مکمل توجه داشت؛چرا که در گروه مکمل-تمرین مشابه با گروه تمرینی در سه نوبت اول افزایش مشابهی اتفاق افتاده اما در چهار هفته دوم،به مرور،میزان PRC در این گروه کاهش یافته است."