Abstract:
بررسی فرایند و چگونگی امنیتی کردن پدیـده ، موضـوع «مطالعـات امنیتـی کـردن » است . مطالعات امنیتی کردن با هدف دستیابی به فهم جامع از عوامل و متغیرهای دخیل در امنیتی کردن تدوین شده است . پرسش اصلی در مطالعات امنیتی کردن آن اسـت کـه «چه کسی ، درباره چه موضوعاتی ، تحت چه شـرایطی و بـا چـه تـاثیرات و نتـایجی ، اعمال یا اظهار امنیت می کند»؟ به سخن دیگر در این مطالعات در صدد فهم آن هستیم که «چه کسی به بیان امنیت می پرازد»؛ «با اتکا به چـه تهدیـدی ، بیـان امنیـت صـورت می پذیرد»؛ «مستمسک بیان امنیت چیست یـا چـه کسـی اسـت »؛ «چـرا امنیـت اظهـار می شود»؛ «تحت چه شرایطی ، امنیت اظهار می شود» و در نهایت ، «چه نتایجی بر اظهار امنیت مترتب است ». بن مایه مقاله حاضر بررسی و مطالعه این سوالات است .
Securitization studies focuses on the process and mechanism of securitization of a phenomenon. The goal of these studies is to have a comprehensive understanding of effective factors and variables in securitization. The main question in securitization studies is “who، on what issues، under what circumstances، with what outcomes، does the securitization?” in other words، in securitization studies، we seek to understand “who speaks of security، and based on which threats speaks of security، why security is concerned and under what circumstances it is bolded، and at last، what are the outcomes of security”. This article tries to answer these questions.
Machine summary:
target audience آستین کنش های سه گانه مذکور را در قالب مثال هایی بیان می کند (٢-١٠١ :١٩٦٢)، اما مثال زیر که گویاتر از موارد مطرح شده توسط آستین است ، بدین قرار می باشد: (سرل ، ١٣٨٥: ٣٣) هنگامی که گوینده به مخاطب می گوید: «پنجره را ببند»، گوینده در بیان این جمله نخست ، واژه های معناداری اظهار کرده ؛ بنا به تعبیر آسـتین ، گوینـده کـنش بیـانی را انجـام داده اسـت .
اتکای دریدا بر تحلیل گفتمان ، چنانکه در بخش های بعـدی بـدان اشـاره خـواهیم کرد، مبنای روش شناسی در تحلیل فرایند امنیتی کردن قرار مـی گیـرد و بـه واسـطه آن ، معنـا و منظور کنش گران درگیر این فرایند فهم می شود.
بررسی شرایط تسهیل کننده کنش گفتاری امنیت ما را بدین ارزیابی رهنمون می سازد که ویور به سبب باور به حضور توأمان زبان و جامعه در موفقیت کنش گفتـاری امنیتـی ، بـه آرا و نظـرات پدران فکری مکتب پاریس همچون پیر بوردیو نزدیک شده است .
بالزاک بدین منظور بـا کمک گرفتن از برخی عناصر موجود در اندیشه های فوکو و بوردیو، مفروضه هایی را مطـرح می کند که در ادامه به بیان آنها می پردازیم : اول : مخاطب محوری بالزاک بر این باور است که گام نخست در امنیتی شدن موضوع ، حضور مخاطب است که با ادعای مطرح شده از سوی بازیگر امنیتی کننده ، موافقت نماید.
Semantic repertoire: مجموعه معنایی امنیت مرکب از معنای متنی (منظور شناخت مفهـوم اسـت کـه ایـن شناخت از طریق زبان ، اعم از نوشتاری و گفتاری ، به دست مـی آیـد) و معنـای فرهنگـی (شـناختی کـه از طریـق تعاملات گذشته و وضعیت های حال حاصل می شود) است (١١ ,٢٠١١ ,Balzacq).