Abstract:
این پژوهش با مطرح کردن پنج سوال، به شناسایی موانع اصلی و فرعی گسترش فروش اینترنتی در ایران و اولویتبندی آنها پرداخته است. این پژوهش از نوع آمیخته و از شاخه اتصال دادههای کیفی و سپس کمی با تاکید بر مرحله کمی است. با تحلیل محتوای مصاحبهها با مدیران هفت فروشگاه اینترنتی، فهرستی شامل 45 مانع جزئی شناسایی شد. این موانع در قالب نه طبقه مانع فرعی و چهار طبقه مانع اصلی طبقهبندی شد. در مرحله کمی، پرسشنامهای 51 سوالی حاوی شش سوال جمعیت شناختی و 45 سوال تخصصی طراحی شد. نتایج بخش کمی نشان داد که موانع اصلی فروش اینترنتی به ترتیب اهمیت عبارتند از: حقوقی دولتی، فرهنگی، زیرساختی و مدیریتی. یافته ها همچنین، نشان داد ، موانع فرعی فروش اینترنتی به ترتیب اهمیت عبارتند از: قانونی، دولت، مخابراتی، جامعه، نیروی کار، حمل و نقل، مالی، مشتریان
Machine summary:
"جدول شماره 4: سهم شیوههای مختلف پرداخت در فروش فروشگاههای اینترنتی روش پرداخت فراوانی درصد روش پرداخت فراوانی درصد پرداخت آنلاین 27 47% خودپرداز 36 62% واریز به حساب فروشگاه 38 66% پرداخت مستقیم به پیک 49 84% جدول 5- موانع توسعه فروش حاصل بخش کیفی(ف= فراوانی) ف مانع ف مانع ف مانع ف مانع 2 ضعف آموزشهای لازم برای مدیران 3 ضعف نظام حقوقی در تعریف جرائم اینترنتی و پیگیری آن 5 فیلترینگ 7 مشکلات شبکه ای و مخابراتی 2 عدم آشنایی مدیران با فنون بازاریابی خلاق در جذب مشتری 3 عدم آشنایی بسیاری از افراد با خرید اینترنتی 5 پایین بودن امنیت اینترنت 6 قطعی فراوان شبکه اینترنت 2 وجود تبلیغات منفی 3 ناقص بودن قوانین موجود در زمینه تجارت الکترونیکی 4 پایین بودن پهنای باند اینترنت 6 عدم حمایت لازم دولت 2 عدم امکان پست برخی کالاها مثل کالاهای سنگین 3 کیفیت ضعیف خدمات پستی 4 پایین بودن اعتماد مشتریان 5 نداشتن دسترسی افراد به اینترنت و رایانه 2 نبود باور و نگرش مناسب مشتریان به این نوع خرید 3 بالا بودن هزینه پست کالا 3 با تاخیر رسیدن برخی از کالاهای ارسالی از طریق پست 5 بالا بودن هزینه اینترنت 2 پایین بودن کیفیت سرویسدهی شرکتهای واسطه ای حمل و نقل 2 نبود مشوقها و جذابیت های لازم جهت سرمایه گذاری 3 قطعی متعدد شبکه شتاب 5 پایین بودن سرعت اینترنت 4-3-تحلیل دادههای کیفی در بخش کیفی برای شناسایی شاخصها از تجزیه و تحلیل محتوای اکتشافی استفاده شد."