Abstract:
سرمایهی اجتماعی از طریق مکانیسم های متفاوتی قادر است رشد بنگاههای صنعتی را بهبود بخشد. در این مقاله بهبود فناوری به عنوان یکی از این مکانیسم ها در نظر گرفته شده و چگونگی نقش آفرینی سرمایهی اجتماعی در رشد صنعتی از طریق آن به طور نظری و تجربی مورد آزمون و تحلیل قرار گرفته است. نتایج برآوردها در چارچوب روش همگرایی و با استفاده از داده های اقتصاد ایران طی دوره ی 1385-1345 حاکی از آن است که سرمایهی اجتماعی قادر است در بلندمدت و هم چنین در کوتاهمدت بر بهبود فناوری در بخش صنعت تاثیر معنی داری داشته باشد. از طرف دیگر با توجه به این که رشد صنعتی نیز به طور مثبت تحت تاثیر عامل فناوری قرار می گیرد، این طور استنباط میشود که نوآوری به عنوان یکی از مکانیسم هایی است که به واسطه ی آن سرمایهی اجتماعی منجر به تقویت رشد صنعتی می شود، بنابراین به منظور تسریع فرایند بهبود فناوری مورد نیاز بنگاههای صنعتی جهت رشد بالاتر، تقویت سرمایهی اجتماعی در سطوح مختلف خرد، میانی و کلان به عنوان یک عامل تعیین کننده و پیش شرط اساسی محسوب میشود.
Social capital can improve industrial growth via different mechanisms. In this study، taking the improvement of technology through social capital as one of the mechanisms، we have analyzed the effect of social capital on industrial growth theoretically and empirically.
According to the findings of the article، derived from our cointegration model، and Iranian economic data (1966-2006)، social capital affects technology improvement positively in the long run and the short run in manufacturing sector. On the other hand، since industrial growth is influenced by technology positively، innovation is the mechanism in which social capital can enhance industrial growth. Therefore، social capital improvement، in micro، and macro levels، is an important precondition to accelerate technology development.
Machine summary:
در اين مقاله بهبود فناوري به عنوان يكي از اين مكانيسمها در نظر گرفته شده و چگونگي نقش آفريني سرمايهی اجتماعي در رشد صنعتي از طريق آن به طور نظري و تجربي مورد آزمون و تحليل قرار گرفته است.
از طرف ديگر با توجه به اينكه رشد صنعتي نيز به طور مثبت تحت تأثير عامل فناوري قرار ميگيرد، این طور استنباط ميشود كه نوآوري به عنوان يكي از مكانيسمهايي است كه بهواسطهی آن سرمايهی اجتماعي منجر به تقويت رشد صنعتي میشود، بنابراين به منظور تسريع فرايند بهبود فناوري مورد نياز بنگاههاي صنعتي جهت رشد بالاتر، تقويت سرمايهی اجتماعي در سطوح مختلف خرد، مياني و كلان به عنوان يك عامل تعيين كننده و پيش شرط اساسي محسوب ميشود.
در بخش 4 نيز با استفاده از دادههاي آماري مربوط به بخش صنعت ايران و در چارچوب مدل معرفي شده، ميزان و چگونگي نقش آفريني سرمايهی اجتماعي در رشد صنعتي ايران طريق نوآوري آزمون و تحليل ميشود.
در بخش بعد در چارچوب الگوي تصحيح خطاي معرفي شده، تلاش ميشود تا روابط بلندمدت و كوتاه مدت موجود بين سرمايهی اجتماعي و رشد از طريق عامل فناوري با استفاده از دادههاي سري زماني1385-1345، مورد بررسي و آزمون قرار گيرد.
همچنين بهمنظور بهبود معادلات رگرسيون و همچنين در نظر گرفتن تأثيرات نرخ تورم، شوك ناشي از انقلاب و جنگ بر روند تغييرات رشد صنعتي، سرمايهی اجتماعي و فناوري متغيّرهاي نرخ تورم (P) و دو متغيّر موهومي DU (R) و DU(W) به عنوان متغيّرهاي برونزا در الگوي تصحيح خطاي برداري وارد شدهاند در جدول (4)، نتايج حاصل از آزمونهاي تشخيصي (Diagnostic Tests ) مربوط به معادلات الگو در دو حالت با و بدون در نظر گرفتن متغيّرهاي برونزا منعكس شده است.
بنابراين تأثير مثبت و معنيدار سرمايهی اجتماعي بر رشد صنعتي از طريق نوآوري تأييد شده است.