Abstract:
محبت به خدا آثار و لوازمی دارد. دوستان خدا که سختیها و گرفتاریهای زندگی و دوری از محبوب آنان را آزردهخاطر ساخته، در جستوجوی جوار محبوباند و کسب رضایت و تقرب به او. بدینسان به ساحل آرامش رسیده و زندگی پرتلاطم دنیا و دشواریهای آن هرگز آنان را وامدار دنیا نمیکند. از بندگی، عبودیت خدا و نیایش و تضرع، درگاه او لذت میبرند و این حالات معنوی را هرگز با هیچ چیز عوض نمیکنند. آه و ناله گاهی ناشی از مصیبت و گرفتاریهای زندگی است و گاهی ناشی از سرور و شادمانی بندگان خالص خدا از شوق و شادمانی و دیدار محبوب، در آه و ناله و تضرع بهسر میبرند تا این حالت از آنان سلب نشود؛ چراکه قلبهایشان از محبت خدا سرشار و دلهایشان از جلال و هیبت او گسیخته است.
Machine summary:
"«اللهم اجعلنا ممن دأبهم الإرتیاح الیک والحنین، ودهرهم الزفرة والأنین، جباههم ساجدة لعظمتک، وعیونهم ساهرة فی خدمتک، ودموعهم سآئلة من خشیتک، وقلوبهم متعلقة بمحبتک، وافئدتهم منخلعة من مهابتک»؛ خدایا، ما را در زمره کسانی قرار ده که عادتشان شادمان شدن و آرامش یافتن و نفس راحت و آسوده کشیدن در جوار توست و همه عمر را با آه و ناله سپری میسازند و پیشانیهایشان در پیشگاه عظمتت به خاک ساییده میشود و چشمهایشان در راه خدمت تو بیخواب مانده و اشکهایشان از خشیت تو سرازیر شده و قلبهایشان آکنده از محبتت گشته و دلهایشان از هیبت و جلال تو گسیخته و از جا کنده شده است.
اما آنچه فهمیدن و تصورش برایمان دشوار مینماید، این است که حضرت پس از آنکه از خداوند درخواست آرامش و شادمانی از انس با خود میکند، از او میخواهند ایشان را در شمار کسانی قرار دهد که همه عمر را با آه و ناله سپری میکنند.
توجه کامل به خداوند آرامشبخش دوستان خدا روشن شد که درخواست حضرت، مبنی بر اینکه خداوند ایشان را در شمار کسانی قرار دهد که در پناهش آرامش و آسایش بخشیده و عمرشان را با ناله و آه سپری میکنند، به دلیل وجود حیثیتهای متفاوت برای آن دو حالت است و به این دلیل آن دو حالت، همزمان در انسان تحقق مییابند.
اگر فرد دیگری نیز به آن مرتبه متعالی معرفت به خداوند نائل شود و حقایق ملکوت عالم برایش هویدا گردد، دست از زخارف و لذتهای پوچ دنیا میکشد و حقیقت لذت و سرور را در عبادت و گفتوگوی با خدا مییابد و حاضر نیست لحظهای از یاد او غافل شود."