رسانه ی تعزیه (مروری بر عناصر و کارکردهای ارتباطی تعزیه)

پیشوایان هر آیین و مکتبی برای ارتباط با پیروان خویش و اعلای عقاید و دانسته هـای مذهبی آنان، به راهکارها و ابتکاراتی دست می زنند. رهبران شیعه نیز در طول تاریخ ، به این امر مهم اندیشیده و اقداماتی ارزنده صورت دادهاند. بی تردید ابلاغ پیامهای مذهبی در عصر فقـدان رسانه های جمعی ، جز از راه نشر و وعظ ، میسر نبوده است . درک این محدودیت ، شیعیان را بر آن داشت تا رسانه ای نو بیافرینند و ارتباطات آیینی و مذهبی خویش را استوارتر سازند. رسـانة جدید، تعزیه نام گرفت و به سرعت در میان تودههای مردم، به جایگـاهی بلنـد دسـت یافـت . بررسی های تاریخی ، از تکوین تدریجی نمایش آیینی تعزیه خبر می دهند. این فرآینـد در طـول قرنها و با طی فراز و نشیب های بسیار به شکل گیری سنت شبیه خوانی انجامید. در این سـنت آیینی و تاثیرگذار، نقش عناصر ارتباطی هم چون رنگ ، بعد، صدا، کلام، رنـگ ، حرکـت و... در کنار کارکردهای متنوع، قابل توجه است . در این مقاله کوشش شده است تا ویژگی ها، عناصر و کارکردهای ارتباطی تعزیه به عنوان یک رسانة سنتی ، بررسی و شبیه خوانی بـه مثابـة ارتباطـات آیینی شیعیان به علاقمندان شناسانده شـود. دسـتاوردهای ایـن پـژوهش ، بـر مبنـای مطالعـات کتابخانه ای خواهد بود.