چکیده:
هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطهای ابعاد هویت اخلاقی در رابطة بین هوش عمومی و استدلال اخلاقی بود. هوش عمومی، بهعنوان متغیّر برونزاد و ابعاد هویت اخلاقی (درونسازی اخلاقی و نمادسازی اخلاقی)، بهعنوان متغیّرهای واسطهای و استدلال اخلاقی، بهعنوان متغیّر درونزاد مورد توجه قرار گرفتند. شرکتکنندگان در این پژوهش 250 نفر از پرستاران بیمارستانهای شهر کرمان بودند که به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند و به مقیاس 3 آزمون «هوش کتل» (کتل، 1943)، آزمون «اهمیت هویت اخلاقی برای خود» (آکینو و رید، 2002) و آزمون «معضلات اخلاقی پرستاران» (چریشام، 1981) پاسخ دادند. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود و برای تحلیل دادهها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که هوش عمومی اثر مثبت بر درونسازی اخلاقی (0/0001 =p، 20/0β= ) دارد و نیز درونسازی اخلاقی دارای اثر مثبت بر استدلال اخلاقی (0/0001 =p ، 26/0β= ) و نمادسازی دارای اثر منفی بر استدلال اخلاقی (0/03 =p، 14/0- β=) است. همچنین مشخص شد که درونسازی اخلاقی نقش واسطهای معناداری بین هوش عمومی و استدلال اخلاقی دارد (0/006 =p، 05/0β= ). با توجه به این یافتهها میتوان نتیجه گرفت، زمانی که شخص از کارکرد هوش خود درجهت درونسازی ارزشهای اخلاقی استفاده کرده باشد، میتواند از استدلال غنیتری برخوردار باشد.
This study aimed to investigate the moral identity as the role of mediator in the relationship between general intelligence and moral reasoning. This study considers general intelligence as an exogenous variable, and dimensions of moral identity (internalizing and externalizing) as mediator variables, and moral reasoning as an endogenous variable. The participants of this study were 250 nurses of hospitals in Kerman whom were selected by random multistage cluster sampling method and they responded to Cattell-III IQ Test (Cattell, 1943), Self-Importance of Moral Identity Scale (Aquino & Reed,22002), and Nursing dilemmas test (Chrisham, 1981). The method of research was correlation and path analysis was used to analyze the data. The results showed that the general intelligence has positive effect on the moral internalization (β=0.20, p=0.0001) and the moral internalization has a positive effect on the moral reasoning (β=0.26, p=0.0001) and the moral of symbolism has a negative effect on the moral reasoning (β=-0.14, p= 0.03). Also, it was found that the moral internalization played significant mediator role between general intelligence and the moral reasoning (β=0.05, p= 0.006). Based on these findings can be concluded when a person used his intelligence function in order to internalize of moral values, can have a richer argument.
خلاصه ماشینی:
Cho, Nijenhuis, Vianen, Kim, Lee گلاويسکي ٢، ٢٠١٣) يکي از زمينه هايي که هوش بالا موجب مي شـود تـا فـرد بـا پيچيـدگي و شايستگي بيشتري در آن عمل کند، استدلال هاي فـرد بـه طـور کلـي و اسـتدلال هـاي اخلاقـي به صورت ويژه است .
Kaufman, DeYoung, Reis, Gray 6.
در همين راستا، در پژوهش حاضر نقش واسطه اي ابعاد هويت اخلاقي در رابطـۀ بـين هوش عمومي و استدلال اخلاقي نيز مورد بررسي قرار گرفته است .
در پژوهش حاضر، پايايي اين مقياس بـا روش آلفاي کرونباخ ٠/٧٣ به دست آمد و براي احراز روايي پرسشنامه از روش همساني دروني استفاده شده که مشخص شد، بين خرده آزمون ها و نمرة کل آزمون همبستگي معناداري در دامنۀ بين ٠/٢٢ تا ٠/٨٣ وجود دارد.
Self-Importance of Moral Identity Scale مقياس ابعاد درون سازي و نمادسازي اخلاقي در هويت اخلاقي، از روش آلفاي کرونباخ استفاده شد که ضرايب آلفا به ترتيب ٧٠ و ٠/٧٥ به دست آمدند.
علاوه بر اين ، آزمون شاپيرو- ويلک ١ براي نرمال بودن داده ها نشان داد که معناداري هوش عمومي ، ٠/٢؛ معناداري درون سازي ، ٠/٠٥؛ معناداري نمادسازي ، ٠/٢ و معناداري استدلال اخلاقي ، ٠/٦ به دست آمد.
Journal of Personality and Social Psychology, 13(4), 289-299.
Journal of Personality and Social Psychology, 13(4), 289-299.