چکیده:
در حال حاضر دانشگاهها تاثیر عمدهای بر رشد منابع انسانی در مسیر نوآوری صنعت، تکنولوژی و اجتمامی دارد، چرا که
پژوهشگران حاضر در محیط دانشگاه توان بالایی برای پیشبرد اهداف صنعتی و توسعهی تکنولوژیها و نوآوریها دارند. اما
متاسفانه پیشرفت در دانشگاهها به دلیل نبود شرایط عمومی مناسب به اندازهی مورد انتظار نبوده است. با توجه به اینکه
تاریخچهی کمی از ارتباط بین نوآوری و توسعه پایدار وجود دارد، اما رابطهی بسیار نزدیکی بین نوآوری و پایداری وجود دارد.
با این حال دو فرآیند پایداری و نوآوری بسیار با هم مرتبط هستند زیرا زمانی که آنها با هم، هم راستا میشوند. منجر به اثرات
و مزایای دراز مدت می شوند. پایداری نه تنها به عنوان بخشی از آموزش، تحقیق و نوآوری است بلکه همچنین فرآیند یادگیری
فراگیر در داخل و خارج از دانشگاهها در نظر گرفته میشود. هنگامی که دانشگاه به دنبال به کارگیری رهنمودهای پایداری که
جز فعالیت های روزمره آن به شمار میرود. می باشد با مسائل و موانعی مواجه میگردد که باید آنها را مورد توجه قرار دهد.
تبدیل شدن به دانشگاه پایدار و نوآور کار آسانی نیست. زیرا نیازمند شاخصها و حمایتهای سازمانی مختلفی است که می
بایست به کار گرفته شود. در این مقاله که براساس یک مطالعه کتابخانهای تهیه شده است، تلاش شده است تا موضوع پایداری
و نواوری را در دانشگاه مورد بررسی قرار دهد.
Currently, Universities have a significant impact on the advancement of human resources in the field of industry,
technology and social innovation. So, the researchers present in the university environment have high potential
for advancement of industrial goals and the development of technologies and innovations. But regrettable
progress in universities was not expected due to lack of proper general conditions. Since limited history of the
link between innovation and sustainable development, there is a very close relationship between innovation and
sustainability. However, the two sustainability and innovation processes are highly interrelated, because when
they come together they lead to long-term benefits and benefits Sustainability is also considered as part of
learning, research and innovation, but also the process of learning across and outside universities. When the
university seeks to apply sustainability guidelines, which is merely a matter of routine, it faces issues and
obstacles that need to be addressed. Become sustainable and innovative university is not easy, needs different
institutional indicators and support that should be applied. This article has been prepared based on a library
study, we have tried to examine the issue of sustainability and innovation in universities.
خلاصه ماشینی:
اما توسعه پایدار یکی از چالش های بزرگ حال حاضر است و کشورهای جهان موظف هستند که به طور عادلانه و صحیح شانس زندگی را بین همه ی مردم جهان توزیع کنند (بارت ٨ و همکاران ، 1Anderson 2Mousavi & Bossink 3 Ávila 4Velazquez 5 Youtie & Shapira 6Omar & Lewrick 7Stock 8Barth ٢٠١١).
<رجوع شود به تصویر صفحه> 1Lukman &amp; Glavič 2Balas 3Lozano </رجوع شود به تصویر صفحه> <رجوع شود به تصویر صفحه> ٤- نوآوری و پایداری در دانشگاه ها دانشگاه ها علم ، فناوری و نوآوری را تولید میکنند و رهبران نسل بعد را آموزش میدهند (ترینچر و همکاران ، ٢٠١٤)، علاوه بر این مراکز رشد و توسعه ی منابع انسانی و همچنین تولید کننده های دانش و نیروی انسانی متخصص هستند، از طرف دیگر در فرآیند تحقیقات کاربردی و صنعتی نقش اساسی دارند (باقری نژاد، ١٣٨٧).
آموزش عالی نقش کلیدی در روند کلی تلاش برای توسعه ی پایدار دارد، بر این اساس انجمن بین المللی دانشگاه ها توسعه پایدار را به عنوان یکی از موضوعات مهم اولویت خود قرار داده است که باید به سرعت مورد توجه قرار گیرد (بارت و همکاران ، ٢٠١١).
در هر جامعه ای آموزش عالی کشاورزی از بخش های حیاتی است که خروجی های آن ، ناپایداری ها را کاهش یا افزایش میدهد و زمانی این مهم حاصل می آید و در کاهش ناپایداری توسعه سهیم می شود که آموزش عالی کشاورزی منابع انسانی مورد نیاز جامعه کشاورزی همانند: دانشمندان ، مدیران و مربیان با دانش که بتوانند اصول پایداری را در عمل و تولید کشاورزی از طریق تحقیق و ارائه خدمات علمی به بخش های مختلف نظام کشاورزی تربیت کنند (ایروانی و همکاران ، ١٣٨٥).