چکیده:
یکی از مختصات زبانی سبک هندی گسترش دایره واژگان شعر است. طغرای مشهدی بعنوان یکی از سخنسرایان طرز نو یا سبک هندی برای مضمون آفرینی و ترکیب سازی از اصطلاحات بدیع موسیقایی بهره میگیرد. جدا از معنای غریب پاره ای از این اصطلاحات که منجر به بیانی پیچیده و دشواریاب در شعر او گردیده است پرسش اصلی ما میزان نوآوری و ابتکار طغرا در کاربرد این اصطلاحات با توجه به شعر پیشینیان و اثرگذاری او بر شاعران پس از خود است. در این تحقیق نشان خواهیم داد بسیاری از این اصطلاحات ابتدا توسط او به شعر فارسی راه یافته است و شعرای پس از او همچون قاآنی بعنوان نماینده سبک بازگشت ادبی و شهریار و سایه بعنوان نمایندگان شعر معاصر از این اصطلاحات بهره گرفته اند.
One of the specifications linguistic of Hindi style is vocabulary extension in poetry. Toghraye mashhadi as one of the poets in Hindi style for content creation and composition uses novel musical terms. apart from rare meaning of some of these terms that leads to a complex expression and difficulty in his poetry, the our main question is amount of Toghra`s innovation and initiative in use of this terms as for ancients poetry and also his effectiveness on later poets. in this study, we shall prove many of these terms first by him is imported in Persian poetry and poets after him like ghaani as representative of literary restoration style and shahriyar and sayeh as representative contemporary poetry have used these terms.
خلاصه ماشینی:
(بحورالالحان ، شیرازی : ص ١٠ ) بسته نگار در ردیف موسیقی امروز در اکثر دستگاه ها و بیشتر در متعلقات گام شور (ابوعطا) و چهارگاه و سه گاه اجرا میشود زیرا به صورت تحریری است که مضرابی مخصوص به خود دارد (واژه نامه موسیقی ایران زمین ، ستایشگر ،ج ١ : ص ١٥١) این شعبه در شعر طغرا بکار رفته است .
(واژه نامه موسیقی ایران زمین ، ستایشگر : ص ١٩٨) آملی پنجگاه را یکی از نه شعبه موسیقی دانسته و نام آنها را چنین ذکر می کند : دوگاه ، سه گاه ، چهارگاه ، پنجگاه ، زاول ، عراق ، مبرقع ، مایه و شهناز (نفایس الفنون ، آملی ، ج ٣ : ص ١٠٣ ) پنجگاه در موسیقی امروز گوشه ای در دستگاه راست پنجگاه است .
فــلــک خــرم ز مضـــــراب تــر او کــدوی مــهــر و مــه از جــنــتــر او (ارغوان زار شفق ، طغرا :ص ٤١) ز مــیــزان حســــاب ار تــافــت جــنــتــر بــه تــار عــدل مضـــرابش کشــــد ســـر (همان : ص ٤٢) چــو از بــاد صــــبــا مضــــراب ســــازد ز هــر شــــاخ کــدو جــنــتــر نــوازد (همان : ص ٤٣) - چارگاه : زنگوله یکی از مقامات موسیقی قدیم بوده که از بیست و چهار شعبه موسیقی ، دو شعبه چارگاه و عزال خاص این مقام است (سه رساله در موسیقی قدیم ایران ، ثابت زاده :ص ١٢٨) در موسیقی امروز چهارگاه یکی از هفت دستگاه موسیقی ایرانی است .
(واژه نامه موسیقی ایران زمین ، ستایشگر ، ج ١ :ص ٥٠١) پیش از طغرا شاعری از راک استفاده نکرده است اما در میان معاصران فروغی بسطامی ، سایه و شهریار این کلمه را بکار برده اند.