چکیده:
در دنیای متحول امروزی، آموزش و توسعه علم کارکنان به شکل یک استراتژی کلیدی برای سازمان ها می باشد تا از مزیت رقابتی برخوردار شوند. اما این مزیت تنها با برگزاری دوره های آموزشی حاصل نمی گردد، آموزش در صورتی موثر است که کارآموزان به طور موفق، دانش، مهارت ها و نگرش های آموزش داده شده را انتقال دهند و از این طریق، عملکرد خویش را بهبود بخشند. تحقیق حاضر پژوهشی کمی و به لحاظ هدف پژوهش، کاربردی می باشد شیوه گردآوری داده ها در آن توصیفی و از نوع پیمایشی است. از حیث ارتباط بین متغیرهای تحقیق از نوع همبستگی و به طور مشخص مبتنی بر مدلسازی معادله ساختاری میباشد. جامعه آماری پژوهش کارکنان یکی از یگان های عملیاتی نیروهای مسلح به تعداد 460 نفر بودند که تعداد 210 نفر از آن ها بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. روش جمع آوری داده از نوع میدانی است که جهت گردآوری اطلاعات برای آزمون فرضیه های تحقیق از پرسش نامه محقق ساخته بر اساس مطالعات بالدوین و همکاران (2009) با 20 گویه و با شاخص هایی همچون شاخص جو انتقال، حمایت مدیران، حمایت همکاران، و اقدامات پس از آموزش استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که شاخص های احصاء شده با تسهیل انتقال آموزش به محل کار رابطه ای مثبت و معنادار دارند.
خلاصه ماشینی:
روش جمع آوري داده از نوع ميداني است که جهت گردآوري اطلاعات براي آزمون فرضيه هاي تحقيق از پرسش نامه محقق ساخته بر اساس مطالعات بالدوين و همکاران (٢٠٠٩) با ٢٠ گويه و با شاخص هايي همچون شاخص جو انتقال ، حمايت مديران ، حمايت همکاران ، و اقدامات پس از آموزش استفاده شد.
بنابراين هدف اصلي اين پژوهش بررسي ميزان تأثير عوامل محيط کار بر انتقال آموزش دريافت شده توسط کارکنان به محل کار، در آموزش هاي ضمن خدمت در يکي از يگان هاي عملياتي ارتش جمهوري اسلامي ايران است .
از آنجايي که تعداد بيشتري از انديشمندان بر روي ابعاد مرتبط با محيط کار که شامل جو انتقال ، حمايت سرپرستان ، حمايت همکاران ، فرصت بکارگيري آموخته ها و اقدامات پس از آموزش متمرکز شده بودند، اين تحقيق بر آن است تا به بررسي ميزان تأثير عوامل مذکور بر انتقال آموزش به محل کار در اين پژوهش بپردازد.
يافته هاي حاصل از مطالعه خراساني و همکاران (١٣٩٤) در ميان کارکنان شرکت کننده در دوره هاي آموزش ضمن خدمت در دانشگاه علوم و فنون هوايي شهيد ستاري نشان داد که عوامل سازماني (محيط کار) و فردي بيشترين تأثير را بر انتقال آموزش دارند و از بين عوامل مرتبط با محيط کار از نظر پاسخ گويان حمايت سرپرست بيشترين ميانگين را به خود اختصاص داده است .
لينگ ٢ و همکاران (٢٠١٠) در پژوهش خود در بين کارکنان سازمان کشاورزي کشور مالزي نشان دادند که از ميان عوامل محيط کار، فرصت به کارگيري آموخته ها همبستگي بيشتري (٠٥=R) با انتقال آموزش به محل کار توسط فراگيران داشته است و در مقابل حمايت همکاران فاقد ارتباط مثبت و معناداري با انتقال آموزش بود.