چکیده:
هدف پژوهش، بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش تکانشگری و افزایش تنظیم هیجانی زنان وابسته به متامفتامین بود. پژوهش حاضر طرحی نیمهتجربی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود و جامعه آماری آن، کلیه زنان وابسته به متامفتامین بود که در مراکز درمانی ترک اعتیاد شهر بیرجند در سال 1393 تحت درمان نگهدارنده با متادون قرار داشتند. با روش نمونهگیری در دسترس، تعداد 34 نفر انتخاب و به صورت مساوی و کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس تنها گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای تحت رفتار درمانی دیالکتیکی به صورت گروهی قرار گرفت. برای جمعآوری دادهها از مقیاس تکانشگری بارت و پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجانی (DERS) استفاده شد که در پیشآزمون، پسآزمون و دوره پیگیری، بر روی هر دو گروه اجرا گردید. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی بطور معناداری در کاهش تکانشگری و افزایش تنظیم هیجانی زنان وابسته به متامفتامین موثر میباشد (p<0.001).
The study was conducted aiming at assessing the effectiveness of dialectical behavior therapy to reduce impulsivity and increase emotional regulation in women dependent on methamphetamine. This was a quasi-experimental study type pretest-posttest with control group. The statistical population consisted of all female dependent on Methamphetamine were treated with Metadon Maintenance Therapy in Birjand in 2014. 34 subjects were selected by convenience sampling and were equally and randomly assigned into two groups (experimental and control). Then Experimental group was under dialectical behavior therapy in group for 12 90-minute sessions only. Barrat Impulsivity Scale and Difficulties in Emotion Regulation Scale was used to collect data that was conducted in the pre-test, post-test and follow-up period in both groups. Data were analyzed with covariance analysis at significance level