چکیده:
هدف کلی از پژوهش حاضر، بیان اهمیت طبیعت و تأثیر مثبت آن بر زندگی موجودات زنده در قرآن و اشعار شاعر طبیعت منوچهری دامغانی میباشد. نشانههای موجود در طبیعت ما را به سوی معمار هستی راهنمایی میکند و قرآن از آن به توحیدشناسی یاد میکند. از طرفی عمر شعر در خصوص طبیعت به درازای عمر خلقت جهان است. بارها و بارها پیش آمده که ما از کنار مظاهر هستی و طبیعی میگذریم و هیچ احساسی نسبت به آن نداریم ولی شاعر، نقاش و یا نویسنده وقتی چنین منظرهای را میبیند تصویری متفاوت از برداشت ما در ذهن او حک میشود. منوچهری یکی از بزرگترین و نامآورترین شاعران طبیعتگرا در ادبیات فارسی هست. طیبعت از زمانهای دور سرلوحه کار شاعران با هر زبان و گویشی بوده و دارای جایگاهی رفیع در سرودهها داشته، به نحوی که کمتر شاعر و دیوانی را میتوان یافت که بخشی از اشعار آن درباره طبیعت نباشد. آدمیزاده در طول عمر خود با نگاهی متفاوت به طبیعت مینگرد و تصویری از آن را در تابلوی ذهن نقّاشی میکند. از نکات مشترک تمام ادیان الهی، بها دادن به طبیعت بوده و ادیان توحیدی نیز با استفاده از ارکان طبیعت آموزههای خود را منتقل نمودهاند. پژوهش از نوع نظری و روش آن توصیفی مقایسهای است که برای جمع آوری اطلاعات لازم از روش کتابخانهای استفاده شده است.
خلاصه ماشینی:
مواردي از اين قبيـل تـذکري اسـت بـراي انسان که در خلقت دوباره و قدرت خداوند بر انجام اين کار، دچار شک و انکار نشود: ﴿وهوالذي يرسل الرياح بشرابين يدي رحمته حتي إذا أقلت سحاباثقالاسقناه لبلدميت فأنزلنابه الماءفأخرجنابه موکل الثمرات کذلک نخرج المتي لعلکم تذکرون ﴾(اعراف / ٥٧) «و اوست که بادها را پيشاپيش [باران ] رحمت اش مژده رسان مي فرستد تـا آنگاه که ابرهاي گرانبار را بردارند آن را به سوي سرزميني مرده بـرانيم و از آن باران فرود آوريم و از هرگونه ميـوه اي [از خـاک] بـرآوريم بـدين سـان مردگان را [نيز از قبرها] خارج مي سازيم باشد که شما متذکر شويد» منوچهري نيز در اين باب ميسرايد: از ابر، پيل سـازم و از بـاد پيلبـانوز بانگ رعد آيينه ، پيل بي شـمار (حاکمي، ١٣٨٠: ٩٨) آسمان در قرآن وجود ٢٠٠ ميليارد کهکشان که تـا کنـون شـناخته شـده و ٤٠٠ ميليـارد سـتاره در کهکشان راه شيري که نسبت به ديگر کهکشان ها کوچک تر است ، ماننـد خورشـيد، مـاه ٢٩٤/فصلنامه مط الع ات قرآني، سال دهم ، شماره ٣٩، پاييز ١٣٩٧ يک دعوت عمومي براي تماشا، تأمل و تأني در اين نمايشگاه طبيعي است که ميزبان آن خداوند ميباشد، مکان برگزاري بيابان هاي دور از شهرها و نورهـاي مـزاحم و مصـنوعي، زمان برگزاري شب ، که ستارگان نورافشاني بيش تري دارند.