چکیده:
منیرو روانی پور و شهرنوش پارسی پور، از جمله نویسندگان شهیر معاصرند که به فرهنگ، آداب و رسوم و باورهای مردمان سرزمین خود در آثارشان پرداخته اند. از این رو آثارشان این قابلیت را دارد که از بعد مطالعات مردم شناسی مورد بررسی قرار گیرند. در این مقاله سعی شده است تا مردم شناسی در حالت کلی و مردم شناسی دینی به عنوان شاخۀ فرعی آن تعریف شده، سپس با تطبیق شاخصهای این مقوله در آثار این دو نویسنده به گسترۀ اثرگذاری آداب و باورهای دینی انسانها در این آثار پرداخته شود. این تحقیق با رویکردی تحلیلی- توصیفی به بررسی نظریه های محققان در مورد مردم شناسی دینی در داستانهای این دو نویسنده پرداخته است. یافته های این پژوهش گویای تطابق شاخصهای مردم شناسی دینی در آثار این نویسندگان است که بطورکلی در جادو و جادوگری، تابو و اسطوره خلاصه میشود. نتیجۀ نهایی نشانگر این است که بیشترین شاخص مردم شناسی دینی استفاده شده در جامعۀ آماری این پژوهش شاخصۀ تابو و فروعات آن است.
Moniro Ravanipour and Shahrnoush Parsipour are contemporary writers who have written about the culture, customs and beliefs of their people in their works. Therefore, their work has the potential to be investigated from anthropological studies. This article has tried to define anthropology in general and religious anthropology as its secondary branch. Then by conformation of the characteristics of this category in the works of these two authors, the extent of the influence of human religious beliefs and practices in these works. By descriptive-analytical approach, this research examines the theories of the scholars on religious anthropology in the stories of these two authors. The findings of this study indicated that religious anthropological indicators are consistent with the works of these authors, which are generally summarized in magic and sorcery, taboo and myth. The final result depicted that the most religious anthropological indicators used in the statistical population of this study is the indicator of taboo and its results.
خلاصه ماشینی:
یافته های این پژوهش گویای تطابق شاخصهای مردم شناسی دینی در آثار این نویسندگان است که بطورکلی در جادو و جادوگری، تابو و اسطوره خلاصه میشود.
٣- بحث اصلی مردم شناسی دینی، به عنوان یک دانش دارای شاخصهای متفاوتی است که در ادامه به شاخصهای برتر آن پرداخته میشود: ٣-١- جادو جادو «به کار بستن فنونی مبتنی بر مقدماتی واهی که انسان ابتدایی یا ابتداییاندیش برای تحقق خواسته های خود از آن بهره میجوید.
از این رو در داستان به مسائلی اشاره میشود که مربوط به توهمات است : «یکبار طوبی خواب محمد(ص ) و حضرت علی (ع ) را دیده بود که هر دو در متن آسمان یکپارچه از ستاره ، شکل گرفته بودند.
در داستان «دل فولاد» روانیپور، استعارة دیکتاتور برای شوهر اول زن ، بیانگر احساسات او به شوهرش است ؛ در «کولی کنار آتش » و قبیله به سبب داشتن قواعد دست و پاگیر به کنایه «قبیلۀ ساکن » نامیده میشود.
بعدها که این تابو به «ناموس و حرم » تغییر نام داد؛ تابوهای دیگری از دامان آن برخاست که به آنها اشاره میشود: در داستان «طوبی و معنای شب »، روایت زندگی دختری چهارده ساله است که با فوت پدر و ازدواج مجدد مادرش از پیرمردی خواستگاری میکند.
این رمان داستان زندگی زنی است که بعد از فرار از شیراز در تهران خانه ای را اجاره میکند.
روییدن گیاه از خون همرزمان حسین در رمان «سگ و زمستان بلند»، رویاندن درخت همزاد برای یکی از قهرمانان داستانهای «تجربه های آزاد» و تولد نیلوفر از زرین کلاه در داستان «زنان بدون مردان » نمونه هایی از کاربرد این شاخۀ اسطوره در داستانها است .