چکیده:
هدف از این پژوهش مقایسه نگرش معلمان عادی و ویژه نسبت به دانش آموزان با نیازهای ویژه و آموزش فراگیر و شناسایی عوامل مرتبط با نگرش معلمان بوده است. در پژوهش پس رویدادی حاضر، ۱۰۷ معلم ویژه و ۱۰۷ معلم عادی مدارس ابتدایی از شهرهای زنجان و بیجار (در استانهای زنجان و کردستان) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در مطالعه شرکت کردند. برای اندازه گیری نگرش آنان، از مقیاس نگرش سنج به پژوه (۱۹۹۲) پس از اعمال انطباقهای ضروری استفاده شده است. در این پژوهش تماس اجتماعی، جنسیت، گذراندن دوره ضمن خدمت، سطح تحصیلات، میزان شناخت، رشته تحصیلی، سابقه تدریس، پایه تحصیلی مورد تدریس و داشتن تجربه رابط و تلفیقی، به عنوان متغیرهای پیش بین و نمرات نگرش معلمان متغیرهای ملاک بودند. یافته ها نشان دادند که: الف) معلمان ویژه در مقایسه با معلمان عادی نسبت به دانش آموزان با نیازهای ویژه و آموزش فراگیر به طور معناداری نگرشی مثبت تر داشتند. ب) در هر دو گروه معلمان، سه متغیر پیش بین داشتن تجربه فعالیت به عنوان معلم رابط و تلفیقی، رشته تحصیلی و گذراندن دوره ضمن خدمت، حدود ده درصد از واریانس نگرش نسبت به دانش آموزان با نیازهای ویژه را به طور معنادار پیش بینی کردند. ج) همچنین در هر دو گروه معلمان، تنها متغیر پیش بین میزان شناخت معلمان از دانش آموزان با نیازهای ویژه و برنامه آموزش فراگیر، توانست ۷/۴ درصد از واریانس نگرش نسبت به آموزش فراگیر را پیش بینی کند. بنابراین با افزایش دانش معلمان درباره دانش آموزان با نیازهای ویژه و برنامه آموزش فراگیر، می توان نگرش آنان را ارتقا و بهبود بخشید.
Given that attitudes play an important role in teaching and learning, it is of the utmost importance to look into teachers’ attitude towards students, especially those with special needs, and detect any differences between regular and special education teachers. To this end, a sample of 107 special education teachers’ attitude towards such students was compared to that of the same number of regular teachers in Zanjan and Bijar. Both groups consisted of those teachers who were accessible. The instrument used to measure the attitudes was of adequate validity and reliability. Data analyses show that special education teachers have a meaningfully more positive attitude towards students with special needs. Furthermore, in both groups about 10% of the variance in attitude scores is explained by the three predictors of previous experience as an intermediary and combinatory teacher, major field of study, and whether gone through in service training. Teacher knowledge of students with special needs and inclusive education explained 7.4% of the variance in order to improve their attitudes.
خلاصه ماشینی:
Hodge, Davis, Woodard & Sherrill 6.
آيا نگرش معلمان عادي و معلمان ويژه نسبت به دانش آموزان با نيازهاي ويژه و نسبت به برنامۀ آموزش فراگير، با عواملي چون سطح تحصيلات ، رشتۀ تحصيلي، سابقۀ تدريس ، پايۀ تدريس ، جنسيت ، داشتن تجربۀ فعاليت به عنوان معلم رابط و تلفيقي، گذراندن دورة ضمن خدمت ، ميزان تماس اجتماعي با دانش آموزان با نيازهاي ويژه و ميزان شناخت معلمان از دانش آموزان با نيازهاي ويژه و آموزش فراگير ارتباط دارد؟ 1 Shaukat, Sharma & Furlonger 2.
در اين پژوهش ، سه متغير داشتن تجربۀ رابط و تلفيقي (x٦)، رشتۀ تحصيلي (x٢) و دوره ضمن خدمت (x٧) در حدود ١٠ درصد از واريانس متغير ملاک اول (y١) را به طور معناداري پيش بيني ميکنند (٠٠١ جدول ٧: ضرايب استاندارد و غير استاندارد متغيرهاي پيش بين مرتبط با نگرش معلمان نسبت به دانش آموزان با نيازهاي ويژه در معادله رگرسيون گام به گام (رجوع شود به تصویر صفحه) بر اساس جدول ٧، ضريب بتاي محاسبه شده براي متغير داشتن تجربۀ رابط و تلفيقي ٠/٤٢١ با سطح اطمينان ٠/٠٠٣ =P معنادار است .
بر پايۀ همين منطق ، در پژوهش حاضر نگرش معلمان ويژه و معلمان عادي نسبت به دانش آموزان با نيازهاي ويژه و نسبت به آموزش فراگير، مورد بررسي قرار گرفته و عوامل مرتبط با نگرش آنان شناسايي شده است .
ديگر متغير پيش بينيکنندة نگرش معلمان نسبت به دانش آموزان با نيازهاي ويژه در اين پژوهش ، رشتۀ تحصيلي معلمان بود که در راستاي نتايج پژوهشهاي به پژوه و ترابي (١٣٨٧) و کورنياواتي و همکاران (٢٠١٢) است .
The effect of social contact on college teachers’ attitudes toward students with severe mental handicaps and their educational integration.