چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرمشارکت ورزشی و مشارکت در فضای رسانه بر سرمایه اجتماعی انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری دادهها میدانی بود . جامعة آماری پژوهش ، شهروندان استان گیلان دارای فعالیت ورزشی( ورزش همگانی ) بودند و براساس جدول مورگان و کرجسی نمونة آماری برای جامعة بیش از 10 هزار نفر 384 نفر برآورد شد. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه مشارکت ورزشی ، مشارکت در فضای رسانه و سرمایه اجتماعی بود. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر در نرم افزار پی ال اس استفاده شد. نتایج نشان داد که مشارکت ورزشی و مشارکت در فضای رسانه دارای اثر مستقیم و معنیداری بر سرمایه اجتماعی بود. مقایسه نتایج بیانگر این است که میزان سرمایه اجتماعی با ضریب مسیر 82/0 از طریق مشارکت رسانه ای و با ضریب مسیر 76/0 از طریق مشارکت ورزشی ارتقاء می یابد. می توان اذعان داشت که این میزان تأثیر از اختلاف بالایی برخوردار نمی باشد. همچنین توجه به ویژگی ها و دستاوردهای مشارکت ورزشی در مقایسه با مشارکت درفضای رسانه از قبیل : امکانات و خدمات بیشتر، دسترسی آسان تر، کم هزینه، متنوع، قابل اعتماد وافزایش مسئولیت پذیری و نشاط و سلامت جسمانی و روانی، مزیت مشارکت ورزشی را در مقایسه با مشارکت در فضای رسانه ای در ارتقاء میزان سرمایۀ اجتماعی نشان می دهد .
The present study aims to investigate the effect of sports participation and media participation in social capital. The research method was descriptive correlational in terms of practical purpose and field data collection method. The statistical population of the study, the citizens of Gilan province, had sports activities (public sports) and according to the table of Morgan and Krejcie, the statistical sample for the community of more than 10 thousand people was estimated at 384 people . The research instruments included three sports participation questionnaires, media participation and social capital. For data analysis, confirmatory factor analysis method and path analysis were used in PLS software. The results showed that sports participation and participation in the media space had a direct and significant effect on social capital. Comparison of the results indicates that the amount of social capital with a coefficient of 0.82 is improved through media participation and with a coefficient of 0.76 through sports participation . It can be acknowledged that this effect is not very different. Also pay attention to the features and achievements of sports participation compared to participation in the media space such as : More facilities and services, easier access, low cost, diverse, reliable and increasing responsibility and vitality and physical and mental health, show the advantage of sports participation compared to participation in the media space in promoting social capital .
خلاصه ماشینی:
com گيلان ، ايران مقدمه ورزش به عنوان يک پديده اجتماعي، پيوندي اندام وار با مجموعه نهادها و ساختارهاي اجتماعي دارد (رضوان و همکاران ، ١٣٩٥) و در زندگي بسياري از مردم جهان در ابعاد مختلف اجتماعي ، اقتصادي و سياسي نقش بسزايي داشته ، همچنين از جمله فعاليت هاي مهم انساني است که تقريباً هيچ جامعه بشري را نميتوان يافت که در آن ورزش به گونه اي وجود نداشته باشد (پارساجو و همکاران ، ١٣٩٧).
از نظر کاووسي و همکاران (١٣٨٦) و مولوي و قاعديفرد (١٣٩١) پيوند، تعامل و ارتباط باعث ايجاد سرمايه ي اجتماعي بين گروهي و درون گروهي شده و از اين طريق موجب ايجاد مسئوليت پذيري و پاسخ گوئي اجتماعي و کسب محبوبيت اجتماعي مي شود (فراهاني، ١٣٩٢) براي تقويت احساس مسئوليت پذيري در صحنه ي اجتماع ، محيط ورزشي را معرفي کرده است .
(1396 مرور پژوهش هاي پيشين نشان ميدهدکه مطالعات فراواني در زمينه ي بررسي رابطه مشارکت ورزشي و سرمايه اجتماعي و رابطه مشارکت در فضاي مجازي با سرمايه اجتماعي انجام شده است و البته بيشتر پژوهشگران مانند شارع پور و حسينيراد (١٣٨٧)، کريميان و همکاران (١٣٩٢) و پارسامهر (١٣٩٣) نقش مثبت مشارکت ورزشي بر افزايش سرمايه اجتماعي را گزارش کرده اند؛ اما شواهد حاکي از آن است که در عمل گرايش به مشارکت در ورزش و انجام فعاليت هاي بدني در جامعه وضعيت مناسبي ندارد (بنار و همکاران ، ١٣٩٦).