چکیده:
مسئله توسعه همواره از موضوعات قابل توجه برای محققان حوزههای مختلف علوم اجتماعی بوده است. در این چارچوب، «نگرشی انتقادی به توسعه جماعتمحور» از جمله آثار برجسته در حوزۀ «جامعهشناسی توسعه» محسوب میشود که توسط مارگارت لدویت نگارش شده است. لدویت از محققان برجسته حوزه اندیشۀ جماعتگرایی و عدالت اجتماعی، در این اثر به بازاندیشی توسعه جماعتمحور پرداخته است. لدویت هم بر تحولات عینی در جوامع غربی مانند انگلستان در بستر جهانیسازی توجه کرده و هم بر دو نقطه عطف فلسفی قرن بیستم یعنی پائولو فریره فیلسوف برزیلی و آنتونیو گرامشی فیلسوف ایتالیایی تمرکز نموده است. به نظر لدویت، توسعۀ جماعتمحور مستلزم پویشی میان نظریه و روش است و مجموعه دانشی بنا مینهد که بر مبنای عدالت، برابری و دموکراسی استوار میشود. هدف لدویت تنها شناختن جهان نیست، بلکه به کارگیری آن شناخت برای به بار نشاندن تحول است. به نظر میرسد پیوند نظریه و عمل جهت تحول از نوآوریهای لدویت در این اثر است. هدف مقاله حاضر این است تا ضمن معرفی اثر مذکور، نقد و ارزیابی آن به دو صورت شکلی و محتوایی و معطوف به جامعه ایرانی مورد بررسی قرار گیرد.
The Problem of Development has always been a topic of discussion for researchers and thinkers in various fields of social sciences. In this framework, “Critical Approach to Community-Based Development” is one of the leading works in the field of sociology of development, written by Margaret Ledwith. Ledwith is a researcher in the field of communitarianism and social justice, which in this work examines the development of community-based. She has focused both on objective developments in Western societies such as England in the context of globalization and on two philosophical turning points of the twentieth century: the Brazilian philosopher Paolo Freire and the Italian philosopher Antonio Gramsci. According to Ledwith, community-based development requires a search between theory and method. According to him, community-based development forms the knowledge that is based on justice, equality, and democracy. It seems that the connection between theory and practice for change is one of the innovations of Ledwith in this work. The purpose of this article is to introduce the mentioned work, critique and evaluate it in both form and content and focus on Iranian society.
خلاصه ماشینی:
نقد و بررسی کتاب نگرشی انتقادی به توسعۀ جماعت محور مختار نوری * همایون عباس آبادی ** چکیده مسئله توسعه همواره از موضوعات قابل توجه برای محققان حوزه های مختلف علوم اجتمـاعی بوده است .
مقدمه کتاب «نگرشی انتقادی به توسعه جماعـت محـور» از جملـه ایـن آثـار تـازه اسـت کـه طـی سال های اخیر روانه بازار نشر ایران شده است .
به هر صـورت ، امـروزه ادبیـات مربـوط بـه اندیشـۀ جماعـت گرایـی در ابعـاد فلسـفی، جامعه شناختی و توسعه ای در حال گسترش است و میتوان مدعی شد کـه مباحـث مـرتبط با این نوع تفکر از حوزه های فلسفه سیاسی و اخلاق به سـطح مباحـث توسـعه نیـز تسـری یافته است .
این نوع تحولات در دهه های اخیر منجر به ظهور و بروز دیدگاههای نظری جدیـد در حوزه توسعه شده است که از جمله دیدگاه های جدید میتـوان بـه دیـدگاههای پسـامدرنی، دیدگاه های پساتوسعه گرایانه ، دیدگاههای توسعه انسانی و اخلاقی و دیـدگاههای مـرتبط بـا توسعۀ جماعت محور یا اجتماع محور اشاره نمود.
از این منظر، نخستین فصل از کتـاب بـا عنـوان «چـرا توانمندسـازی/ قـدرت یـابی؟» بـا مروری بر تاریخچه توسعۀ جماعت محور با تمرکز بـر تجـارب کشـور بریتانیـا بـه بررسـی زمینه های سیاسی و روی کار آمدن راست جدید میپردازد و بـا نقـد رویکـرد نئـولیبرال بـه جماعت ، ضرورت احیاء مجدد اصول رادیکال توسعه جماعـت محـور را یـادآور مـیشـود.
بـاور نویسـندگان ایـن است که میتوان از الگوی توسعه جماعت محور به عنوان الگویی جدیـد در مباحـث توسـعه در ایران امروز بهره گرفت .